میداوود کجاست؟


روستای میداوود، جایی که زمین و آب با هم دست به دست داده‌اند تا محصولی بی‌نظیر به بار بیاورند، یکی از نقاط خاص ایران است که نامش با عطر برنج گره خورده.

این روستا، که حالا به شهری کوچک تبدیل شده، در دل خوزستان و در نزدیکی باغ‌ملک و رامهرمز جا خوش کرده. مردمانش، که از ایل ممبینی‌اند و با زبان لری بختیاری سخن می‌گویند، سال‌هاست که با دست‌های پینه‌بسته و دل‌های پرامید، زمین را شخم می‌زنند و برنجی می‌کارند که در منطقه حرف اول را می‌زند.

برنج میداوود 


برنج میداوود، که بیشتر به نام چمپای محلی شناخته می‌شود، چیزی فراتر از یک محصول کشاورزی است؛ قصه‌ای است از خاکی که نفس می‌کشد و آبی که زندگی می‌بخشد. این برنج، با دانه‌های کوتاه و عطر تندش، وقتی در قابلمه می‌جوشد، انگار کل خانه را به یک دشت سرسبز تبدیل می‌کند. مردم محلی می‌گویند کیفیتش به خاطر آب زلال رودخانه‌ها و خاک حاصلخیزی است که انگار فقط برای این کار ساخته شده.

تابستان‌ها که فصل کشت است، زمین‌های اطراف روستا مثل تابلویی سبز می‌شوند که هر رهگذری را وادار به توقف می‌کند.


زندگی در میداوود با کشاورزی می‌چرخد. از صبح که آفتاب می‌زند، مرد و زن، پیر و جوان، با ابزار ساده‌شان راهی زمین‌ها می‌شوند. برنج اینجا نه فقط غذا، بلکه بخشی از هویتشان است. وقتی با یکی از قدیمی‌های روستا حرف زدم، با غرور گفت: «برنج ما رو هیچ جا نمی‌تونی پیدا کنی، طعمش یه جور دیگه‌ست.» و راست می‌گفت؛ کافی است یک بار امتحان کنی تا بفهمی چرا این برنج در خوزستان و حتی استان‌های اطراف این‌قدر طرفدار دارد.


اما همه چیز به همین سادگی نیست.

کشاورزی در میداوود 

کشاورزی در این منطقه با چالش‌هایی مثل کم‌آبی و گرمای سوزان هم روبه‌روست. با این حال، مردم میداوود با تجربه‌ای که از نسل‌ها به ارث برده‌اند، راهش را پیدا کرده‌اند. آن‌ها می‌دانند کی بکارند، کی آب بدهند و کی برداشت کنند تا بهترین نتیجه را بگیرند. این برنج، که گاهی در بازارهای محلی به دستت می‌رسد، نه فقط یک وعده غذا، بلکه داستان تلاش و عشق به زمین است.


سفر به میداوود 


اگر گذرت به میداوود افتاد، حتماً سری به زمین‌های برنج بزن و با مردمش گپ بزن. اینجا جایی است که طبیعت و آدم‌ها با هم یک چیز خاص خلق کرده‌اند؛ برنجی که نه فقط شکم، بلکه دلت را هم سیر می‌کند.

source

توسط ecokhabari.ir