جهان اقتصاد: موج گرانی ها به ساده ترین وسیله سفر یعنی اتوبوس هم سرایت کرد. این اتفاق در حالی رخ می دهد که ضعیف ترین قشر جامعه برای سفرهای بین شهری از اتوبوس استفاده می‌کنند زیرا نه خودرویی برای سفر دارند و نه توانایی آن ها به بلیت‌های میلیونی قطار‌ و هواپیما می رسد.

اما گویا قشر ضعیف جامعه باید با سفر اتوبوسی نیز خداحافظی کنند زیرا بلیت های اتوبوس نیز به قیمت بلیت های هواپیمای ۴ سال پیش به فروش می رسد در حالی که دستمزدها درصد کمی‌ رشد داشته است.

در این میان آن چیزی که مغفول مانده این است که مسئولین امر توجه نمی کنند که این گرانی بلیت علاوه بر حذف شدن سفر از سبد زندگی مردم، منجر می شود تا قسمت قابل توجهی از مردم دیگر توانایی دیدار خانواده و اقوام خود در سایر شهرها را نیز نداشته باشند. تبعاتی اجتماعی که سال هاست در تصمیمات اخذ شده جایگاهی نداشته و برای کسی مهم نیست.

با نگاهی اجمالی به قیمت ها به خوبی مشخص می شود که در واقع نیز مردم برای سفر با اتوبوس باید به اندازه بلیت هواپیمای ۴ سال پیش هزینه کنند.

برای نمونه بررسی سایت‌های اینترنتی حاکی از آن است که قیمت بلیت اتوبوس در مسیر تهران به مشهد در اسفندماه از ۵۵۰ هزار تومان شروع می‌شود و تا ۶۵۰ هزار تومان ادامه دارد. 

در مسیر تهران به آبادان قیمت بلیت از مرز ۵۰۰ هزار تومان عبور کرده و تا ۷۵۰ هزار تومان هم رسیده است.

علاوه بر این، در مسیر تهران به اصفهان هم قیمت بلیت اتوبوس حداقل ۲۶۰ هزار تومان و حداکثر ۳۵۰ هزار تومان است.

در مسیر تهران به شیراز  هم قیمت بلیت اتوبوس از ۵۲۰ هزار تومان شروع می‌شود و تا حوالی ۷۰۰ هزار تومان ادامه دارد. البته عمده بلیط‌های این مسیر با قیمت ۶۵۰ هزار تومان در اختیار مسافران قرار می‌گیرند.

با این وجود، احمدرضا عامری، مدیرعامل اتحادیه شرکت‌های تعاونی مسافربری، در همین رابطه اعلام کرده است که سازمان راهداری با افزایش 20 درصدی قیمت بلیت اتوبوس مخالفت کرده است.

او ادامه داد: از طرفی در ایام نوروز اتوبوس‌ها یک‌سر خالی تردد می‌کنند، به همین دلیل در این ایام بلیت اتوبوس از سایر مواقع گران‌تر است. اگر چنین نباشد، مالکان اتوبوس هم تمایلی به خدمات‌رسانی ندارند.

عامری درباره سقف قیمتی توضیح داد: گران‌ترین قیمت بلیت اتوبوس 500 هزار تومان است. تلاش بر این است که بهای آن به 600 هزار تومان برسد تا بخشی از هزینه‌های یک‌سر خالی بودن اتوبوس جبران شود.

این بی توجهی به مساله سفر و گردشگری در‌حالی‌ در ایران رخ می دهد که در بین ۵۰ کشور برتر توریستی جهان در سال ۲۰۲۳ میلادی، هشت کشور در منطقه خاورمیانه قرار گرفته ‌اند. براساس پیش‌بینی موسسه میدل ایست اکونامی گردشگری خاورمیانه پس از پایان پاندمی کرونا رونق گرفته و ورود گردشگران به خاورمیانه ۲۰ درصد افزایش پیدا کرده است.

در آخرین گزارش داده سازمان جهانی گردشگری نیز اعلام شده، این صنعت تا پایان سال ۲۰۲۴ کاملا از آثار دوران همه‌گیری بهبود پیدا کرده است. در ۹ ماه اول سال گذشته میلادی ۱.۱ میلیارد گردشگر بین ‌المللی در سطح جهان سفر کردند؛ پیش از این سازمان توریسم جهانی چشم ‌انداز درازمدت گردشگری اعلام کرده بود که منطقه خاورمیانه تا سال ۲۰۳۰ بیشترین میزان رشد را در جهان دارد. 

روندی که در ایران سیر نزولی دارد و علاوه بر کاهش ورود توریست های خارجی به ایران، اگر ترددهای کوتاه تهران به شمال را فاکتور بگیریم، عملا رشدی در سفرهای داخلی نیز رخ نداده است.

برخلاف آنچه برای این وضعیت بد حمل و نقل عمومی تصویر می شود، پرداخت تسهیلات و تسهیل امور مربوط به حمل و نقل صرفا می تواند مسکنی موقتی برای این حوزه باشد. حوزه ای که همچون سایر عرصه های مرتبط با اقتصاد در حال رنج بردن از تحریم و تورم است و چقدر هم تنفس دهان به دهان به آن داده شود، از حالت احتضار خارج نمی‌شود.