برترین‌ها: “اگر بخواهید جایی برای زندگی به غیر از تهران انتخاب کنید، کجا را انتخاب یا پیشنهاد می‌کنید؟ و چرا؟”. این پرسش کاربری در توئیتر بود که این‌روزها با واکنش‌های زیادی از سوی کاربران همراه شده. خب معیار انتخاب طبیعتا برای افراد مختلف، متفاوت است و ما هم بدون هیچ‌گونه اعمال نظری با تکیه به واکنش کاربران، انتخاب‌هایشان را مرور کرده‌ایم. با ما همراه باشید.

برزو درباره اطراف تهران نوشت: به اطراف تهران هم میشه فکر کرد با توجه به بودجه البته. چه مثلا شهرک دهکده سمت کرج، چه کردان یا لواسون و میگون و شمشک و رودهن و اطراف دماوند. هم به طبیعت نزدیکی و هم به تهران.

حجت انتخابی قطعی ندارد: شیراز رو زیاد معرفی می کنن اما به نظرم مشکل تنوع بسیار زیاد قومیت‌ها در شیرازه. اختلاف زیاد فرهنگی بین ساکنینش. شهرسازی بد. من هم گاهی فکر می‌کنم که شهر مناسب من کجاست در ایران. اصفهان، مشکل آلودگی هوا داره وگرنه بهترین انتخاب بود. شاید قزوین ولی نمی‌دونم از نظر فرهنگی چه طوره!

داریوش به خراسان گریز می‌زند: نیشابور؛ خوش آب و هواست. تاریخیه و حس زندگی تو تاریخ بیهقی و خراسان قدیم رو داره و در کل اتمسفرش هنوز حس آکندگی از حضور عطار و خیام و شفیعی کدکنی و … رو داره.

امیر چند انتخاب دارد: از شهرهای شمالی لاهیجان و نوشهر تمیز و مرتبن و با مردمی فهیم, از شهرهای جنوبی شیراز به دلیل مردمش و همینطور بوشهر که البته از نظر امکانات کمی بوشهر ضعیف‌تره. از شهرهای مرکزی هم مطلقا هیچکدوم.

مریم: یاسوج؛ بخاطر انسانهایی متمدن و روشنفکر و اهل گفت و گو. بعد هم فسا؛ مردمانی دلسوز و حامی که عاشق پیشرفت کردن دیگران هستن و صداقت و مهربانی در آن ها موج میزند.

سپهر هم نوشت: من هر شهری که میرم خودمو تو پوزیشنی که اگه بخوام دائم توی اون شهر زندگی کنم قرار میدم، تا الان میدونم کدوم شهرهارو نمی‌خوام که شامل رشت و کیش و مشهد می‌شه.

سامان: همیشه دلم می‌خواست به جز تهران در کیش زندگی کنم. قسمت شد و زندگی کردم و خیلی هم دوستش داشتم. ولی از وقتی دوستم فوت شد نرفتم و نمیدونم تا کی دلم نمی‌خواد برم. همه جای اونجا برای من خاطره‌ست. الان فقط دلم می‌خواد برم یه جایی که هیچ انسانی نباشه.

نظر جالب مجید: لندن؛ میخوام هر شنبه برم بازیهای آرسنال رو ببینم و با باخت و مساویاش گریه کنم.

کاملیا از مشهد نوشته: حالا منصافانه نگاه بخوام بکنم، مشهد-مخصوصا از فلکه پارک به سمت طرقبه یعنی حوالی وکیل‌آباد – واقعا شهر بدی نیست. و جز فعالیت‌های هنری و کتابخونه خوب همه چیز پیدا می‌شه توش. هزینه رفت‌وآمد کمتر، غذا و کافه‌های خوب و طبیعت خوب تو اطراف شهر.

لادن و پایتخت: در ایران هیچ جا جز تهران برای زندگی خوب نیست، بهترین دانشگاه‌ها، بهترین امکانات پزشکی و درمانی، بهترین تفریحات، بهترین رستوران‌ها، بهترین مراکز خرید همگی در تهران متمرکز شدن. از نظر آب و هوایی نه خیلی گرمه نه سرد و تمام فصول رو داره، آلودگی هوا رو هم که همه شهرهای بزرگ صنعتی دارن.

مجتبی: من یه مدتی رفتم قشم و یه خونه با ویوی دریا گرفتم. تجربه‌ی بی‌نظیری بود. مدرک غواصی گرفتم. کلی دانش جانورشناسیمو بالا بردم. منتها به آدمای مثل خودم برونگرا، توصیه‌ش نمی‌کنم. برا زندگی اجتماعی برهوته. آدمایی که می‌تونید باهاشون حرف مشترک داشته باشید خیلی کمن.

زهرا البته حق انتخاب زیادی دارد: پیشنهاد نمی‌کنم اما انتخابم در ایران «خوی»ه، به دلیل کوهستان‌های زیبا و خوراکی‌های خیلی خوشمزه و پَرتی و آراستگی شهر. و بیرون از ایران وین یا نیویورک که‌ هم نزدیک عزیزانم باشم هم به قدر کافی از آن مواهب اروپا و آمریکا که برام جالبه لذت ببرم.

پیشنهاد فرهاد: لرستان، آب و هوای تمیز، طبیعت بکر، سرزمین آبشارهای ایران، زمستونش یکم سرد، ولی تابستونش نسبت به جاهای دیگه خنک‌تره و بهتره، طبیعتش هم که دیگه نگم برات فقط باید بری بشینی توش از زندگی لذت ببری.

مرتضی هم نزدیکی به پایتخت را اولویت قرار داده: قزوین؛ نزدیک تهرانه و نزدیک شماله. کوچیکه و خبری از ترافیک سنگین نیست و به خاطر نزدیک بودن به پایتخت امکانات مناسبی هم داره. خودش هم آب و هوای خوبی داره. این قضیه آب خیلی مهمه چون از لحاظ کیفیت آب شهری جزو چند شهر برتر ایرانه.

اویس: زاهدان؛ هم هیجان داره هم آدمای خوبی داره هم شهر زنده‌ای هست. عاشق شیراز هم هستم و واسه زندگی خیلی دوستش دارم.

و نیما: توییت جالبی بود. مطابق انتظار بالغ بر ۸۰٪ مخاطبین به شهرهای شمالی و شیراز اشاره کردن. هیچ نشانی یزد، کرمان، سمنان، سیستان، تبریز، کردستان، اردبیل و بسیاری نقاط کشور نمی‌بینید! حتی اصفهان! امکانات ایران خلاصه شده در تهران. سایر نقاط ایران هم خلاصه شده در چند شهر باب ذائقه تهران.