به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، رائوکوتان معمولاً برای بیماران خاصی از سوی پزشکان تجویز می‌شود. افرادی که به آکنه ‌های نودولار یا کیستیک مبتلا هستند و درمان‌های دیگر (مانند آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروهای موضعی) برای آنها مؤثر نبوده‌اند با نسخه پزشک می توانند این قرص را مصرف کنند. بیمارانی که سابقه طولانی‌مدت آکنه دارند و درمان‌های متعارف نتوانسته‌اند وضعیت آن‌ها را بهبود بخشند نیز در صورت تجویز پزشک این قرص را مصرف می کنند. افرادی که آکنه‌های آن‌ها باعث زخم‌ها یا مشکلات روانی شده‌اند نیز به مصرف این قرص ها دست می زنند.

استفاده از رائوکوتان ممکن است با عوارض جانبی متعددی همراه باشد. عوارض پوستی مانند خشکی شدید پوست، لب‌ها و چشم‌ها، عوارض روانی مانند افسردگی، اضطراب و تغییرات خلق و خو، عوارض گوارشی مانند تهوع، استفراغ و درد شکم، عوارض کبدی مثل افزایش سطح آنزیم‌های کبدی و در موارد نادر، آسیب کبدی و افزایش حساسیت به عفونت‌ها از جمله مهم ترین این عوارض است. رائوکوتان همچنین می‌تواند باعث ناهنجاری‌های جدی در جنین شود و بنابراین در دوران بارداری ممنوع است.

برای کاهش عوارض جانبی ناشی از مصرف رائوکوتان، می‌توان اقدامات مختلفی را انجام داد. بررسی منظم سطح آنزیم‌های کبدی و وضعیت عمومی بیمار به کاهش عوارض رائوکوتان کمک می کند. علاوه بر آن استفاده از مرطوب کننده برای کاهش خشکی پوست و لب‌ها، مصرف آب کافی و تغذیه متعادل برای حفظ سلامت عمومی بدن نیز می توانند عوارض ناشی از مصرف رائوکوتان را کاهش دهند. زنان در سن باروری پیش از مصرف رائوکوتان، باید از روش‌های مؤثر پیشگیری از بارداری استفاده کنند و قبل، حین و بعد از درمان، تست بارداری انجام دهند. در صورت بروز علائم افسردگی یا تغییرات خلق و خو، مشاوره با روانشناس یا روانپزشک ضروری است.

استفاده افراطی از رائوکوتان می‌تواند خطرناک باشد و عوارض جدی ایجاد کند، اما مرگ ناشی از مصرف این دارو بسیار نادر است. با این حال مصرف بیش از حد می‌تواند منجر به عوارض شدید کبدی، اختلالات الکترولیتی و مشکلات قلبی شود. بنابراین همواره باید تحت نظر پزشک مصرف شود و دوزهای تعیین‌شده رعایت گردد.

رائوکوتان یک داروی مؤثر برای درمان آکنه‌های شدید است، اما مصرف آن باید با احتیاط و تحت نظارت پزشک انجام گیرد. آگاهی از عوارض جانبی و راهکارهای کاهش آن‌ها می‌تواند به بیماران کمک کند تا از مزایای این دارو بهره‌مند شوند بدون اینکه دچار مشکلات جدی شوند. در نهایت، همکاری نزدیک بین بیمار و پزشک کلید موفقیت در درمان با رائوکوتان است.