31 اکتبر 1992، کلیسای کاتولیک از نحوه رسیدگی به پرونده گالیله پشیمان شد. «پاپ ژان پل دوم» کسی بود که به اشتباهات کلیسای کاتولیک در برخورد با گالیلئو گالیله در قرن هفدهم اذعان کرد.

کلیسای کاتولیک روم اعتراف کرد که در 359 سال گذشته در محکومیت رسمی گالیله به‌دلیل تدوین نظریه‌های علمی که آن را بدعت می‌دانست، اشتباه کرده است.

در سال 1969، پس از فرود انسان روی ماه، پاپ ژان پل دوم به بررسی دوباره پرونده ارتداد گالیله دستور داد. 23 سال بعد، کلیسای کاتولیک اعلام کرد که گالیله را بخشیده‌ است!

گالیله در سال 1633 و در سن 69 سالگی مجبور به توبه توسط تفتیش عقاید روم شد. او مجبور شد از یافته‌های علمی خود صرف‌نظر کند تا در آتش سوزانده‌ نشود و هشت سال باقی‌مانده از زندگی خود را در حبس خانگی گذراند. بااین‌حال کلیسای رومی پاپ بدعت‌گذار را بی‌گناه دانست.

کمیسیون اظهار داشت که قضات روحانی گالیله، با حسن نیت عمل کردند. اما نظریات او را رد کردند زیرا آنها از تفکیک ایمان از کیهان‌شناسی قدیمی ناتوان بودند و نظریات گالیله بینش کتاب مقدس از زمین به عنوان مرکز جهان را نقض می‌کرد.

یکی از آیه‌های کتاب مقدس می‌گوید: «خدا زمین را بر پایه آن ثابت کرد، نه اینکه برای همیشه جابه‌جا شود.»

و نظریه پیشگام گالیله می‌گوید زمین هر 24 ساعت بر محور خود می‌چرخد و هر 365 روز یکبار به دور خورشید چرخش انجام می‌دهد.

به گفته کمیسیون، قضات می‌ترسیدند که اگر ایده‌های گالیله آموزش داده شود، سنت کاتولیک را در زمانی که مورد حمله اصلاح‌طلبان پروتستانی قرار داشت، تضعیف کنند.

دو قرن طول کشید تا کلیسا با ایده‌های گالیله آشنا شود. اما این اظهار رسمی به یکی از بدنام‌ترین تضادهای تاریخ بین ایمان و علم پایان داد.