به گزارش رکنا، هر موتورسیکلت داستان خاص خود را دارد؛ برخی از آن‌ها به دلیل عملکرد نرم، دوام بالا و ارتباطی که با موتورسوار برقرار می‌کنند، شناخته می‌شوند. اما در سوی دیگر، برخی دیگر به خاطر ناکامی‌ها و مشکلاتشان در ذهن‌ها باقی می‌مانند.

وقتی موتوری به مشکل برمی‌خورد، نه تنها ممکن است شما را وسط جاده رها کند، بلکه اعتماد شما را به برند خدشه‌دار می‌کند، هزینه‌های تعمیرات را افزایش می‌دهد و هر کیلومتر سواری را به یک چالش تبدیل می‌کند. ممکن است فریب ظاهر جذاب، امکانات یا وعده‌های تولیدکننده را بخورید، اما در عمل با ایراداتی همچون نشتی روغن، خرابی قطعات مختلف یا مشکلات مکرر حرارتی مواجه شوید.

جالب اینجاست که هیچ‌کدام از این موتورسیکلت‌ها قرار نبود در زمره “بدترین‌ها” قرار بگیرند. همه‌ی آن‌ها با اهداف بزرگ به بازار آمدند تا نوآوری کنند، قدرت بیشتری عرضه کنند یا دوره جدیدی را رقم بزنند. اما تجربه واقعی کاربران، مشکلات طراحی، تولید عجولانه و میان‌برهای کیفی را برملا کرد. دقیقاً همین تفاوت میان انتظار اولیه و واقعیت تلخ، باعث شد نام این موتورسیکلت‌ها در تاریخ ماندگار شود.

هارلی دیویدسون Milwaukee-Eight 114

مدل Milwaukee-Eight 114 که در سال ۲۰۱۷ رونمایی شد، وعده‌های بزرگی داشت؛ از جمله قدرت بیشتر، پاسخ‌دهی سریع‌تر و بهبود مدیریت حرارتی. این موتور ۱۸۷۰ سی‌سی با طراحی کلاسیک V-Twin و ۸ سوپاپش روی کاغذ فوق‌العاده به نظر می‌رسید، اما در عمل مشکلات زیادی داشت.

بر اساس گزارش‌های سایت SlashGear، ایراداتی همچون نشتی روغن، داغ شدن بیش از حد، لرزش در سرعت‌های بالا، خرابی پمپ روغن و افت توان در مدل‌های تولیدی بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ مشاهده شد. مشکلاتی از قبیل تولید دوده، نقص سیستم کلاچ و سختی در تعویض دنده، کاربران را کلافه کرد. حتی سیستم مدیریت حرارت که یکی از ویژگی‌های برجسته این مدل بود، عملکرد مناسبی نداشت و در سفرهای طولانی لرزش و گرما را کاهش نمی‌داد.

سوزوکی V-Twin TL1000S

سوزوکی TL1000S در اواخر دهه ۱۹۹۰ به بازار معرفی شد، اما نه به دلایلی که تولیدکننده انتظار داشت! این مدل ۹۹۶ سی‌سی که با قدرت و شتاب هیجان‌انگیز به میدان آمده بود، قرار بود رقیب موتورسیکلت‌های دوکاتی باشد، اما مشکلات فنی همه چیز را نابود کرد.

بزرگترین ایراد TL1000S، دمپر چرخ عقب آن بود که آسیب‌زا و کنترل موتور را مختل می‌کرد. به همین دلیل این موتور لقب‌های منفی مانند “Tank Slapper” و “Widow Maker” را به خود گرفت. تلاش سوزوکی برای رفع این مشکل از طریق تغییر در ECU فقط توان موتور را کاهش داد و مسأله اصلی همچنان پابرجا بود. تولید این موتورسیکلت در سال ۲۰۰۲ و پس از یک فراخوان بزرگ به پایان رسید.

یاماها TX750

مدل TX750 یاماها در دهه ۷۰ با هدف رقابت با موتورهای بریتانیایی عرضه شد. این مدل ۷۴۳ سی‌سی با طراحی مدرن و سیستم Omni-Phase، از نظر نظری یک شاهکار بود، اما در عمل مشکلات متعدد آن کابوسی برای یاماها شد.

نقص در سیستم گردش روغن، داغ شدن بیش از حد، خرابی زنجیر تایم و آسیب‌های داخلی، تجربه ناخوشایندی برای کاربران به همراه داشت. حتی سیستم بالانس‌کننده که طراحی شده بود تا لرزش را کاهش دهد، خودش به منبع جدیدی از مشکلات تبدیل شد. شکست این موتور در مسابقات Castrol سال ۱۹۷۲ ضربه‌ی بزرگی به اعتبار یاماها زد و تولید این مدل نهایتاً در سال ۱۹۷۵ متوقف شد.

بیموتا V-Due 500

بیموتا با مدل V-Due 500 تصمیم داشت نشان دهد که علاوه بر شاسی‌های مشهورش، توانایی تولید موتورسیکلتی مستقل را نیز دارد. این مدل دو زمانه ۵۰۰ سی‌سی که با سیستم تزریق مستقیم سوخت طراحی شده بود، ایده‌ای جاه‌طلبانه به شمار می‌رفت، اما این رؤیا به کابوس تبدیل شد.

مشکلاتی مانند احتراق ناقص، واکنش‌های غیرقابل پیش‌بینی گاز و خرابی موتور، نام این مدل را در زمره شکست‌خورده‌ها جای داد. نسخه Evoluzione این موتور با کاربراتور عرضه شد، اما دیگر دیر شده بود. این شرکت مجبور شد ۱۵۰ دستگاه از این مدل را پس بگیرد و تولید آن متوقف شد. حتی نسخه‌های مسابقه‌ای Corsa نیز دچار ایراداتی چون نشتی یا خرابی میل‌لنگ شدند.

هارلی دیویدسون Twin Cam 88

مدل Twin Cam 88 هارلی دیویدسون که در سال ۱۹۹۹ به بازار آمد، هدفش ارائه نسل جدیدی از موتورها بود، اما با مشکلات متعددی روبرو شد که اعتبار این برند را خدشه‌دار کرد.

یکی از بزرگترین ایرادات این مدل، خرابی زنجیر تایم در مدل‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ بود. این مشکل باعث ریزش ذرات پلاستیک در سیستم روغن‌کاری و آسیب جدی به موتور می‌شد. مشکلات دیگر شامل نقص گردش روغن، داغ شدن بیش از حد، نشتی‌های مکرر، ناهمراستایی میل‌لنگ و ایرادات گیربکس بودند. نسخه‌های بعدی این مدل با بهبودهایی عرضه شدند، اما این مشکلات اولیه باعث شد اعتبار آن هرگز بازنگردد.