به گزارش اقتصادنیوز، تهیه پیش نویس قطعنامه برای تعلیق فعالیتهای هستهای ایران از جانب سه کشور اروپایی و آمریکا و ارائه آن به نشست شورای حکام از آخرین تحولات پرونده هستهای ایران است؛ پروندهای که بعد از گذشت دو دهه از پیچیدگیهای آن کاسته نشده است.
در شرایطی که مسئولان ایران پس از جنگ 12 روزه میگویند امکان دسترسی به 440 کیلوگرم اورانیوم غنیشده ایران میسر نیست رافائل گروسی مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی برنامه هستهای ایران را نگرانکننده دانسته است.
کیاوش حافظی در اقتصادنیوز گفت و گویی با قاسم محبعلی داشته است که در ادامه بخشی از این گفت و گو را میخوانید:
* اگر شورای حکام قطعنامهای صادر کند، ماهیت آن چه خواهد بود ؟ آیا مثل قطعنامههای شورای امنیت فشارهای اقتصادی و سیاسی اعمال میکند؟
شورای حکام که قدرت اجرایی شورای امنیت را ندارد. شورای حکام مأموریتهایی را برای آژانس بینالمللی انرژی اتمی تعیین میکند که ایران باید در قبال آن پاسخگو باشد. اگر آژانس موفق نشود مأموریتهایی که این شورای بالادستی به آن واگذار کرده را انجام دهد، گزارش باید به شورای امنیت ارجاع شود. آن وقت باید شورای امنیت تصمیم بگیرد.
البته همانطور که اشاره کردم، شش قطعنامهای که فعال شده، به اندازه کافی میتوانند ایران را تحت فشار قرار دهند. تاکنون آمریکا و اروپا فعلا مفاد این قطعنامهها مثل بازرسی هواپیما و کشتیهای ایران یا بازرسی محمولههایی که از ایران به خارج میرود را اجرا نکردهاند چراکه ممکن است به درگیری کشیده شود. اما عملاً به دلیل اینکه ملزم به اجرای قطعنامهها هستند، ابزارهای کافی را در اختیار دارند.
از طرف دیگر مهمترین مسئله این است که ایران را به عدم پایبندی به تعهدات خود در انپیتی متهم میکنند. اگر ایران به تعهدات خود عمل نکند، آنها میتوانند در شورای امنیت قطعنامههای جدیدی درخواست کنند و اگر اجماع حاصل شود، ایران را به بند ۴۲ ببرند؛ بندی که در آن اقدامات اجرایی نظامی پیشبینی شده باشد.
شرایط برای درگیری نظامی جدید فراهم می شود اگر…
* در این صورت به نظر می رسد که درگیری نظامی صرفا با اسرائیل و در کوتاهمدت نخواهد بود. اینطور نیست؟
بله، البته اینها تصمیماتی سیاسی هستند که طرفهای مقابل هم طبیعتا بر اساس هزینه و فایده به آنها نگاه میکنند. اما اگر شرایط حل و فصل دیپلماتیک فراهم نشود و ایران موفق نشود ثابت کند که به سمت ساخت بمب گرایش ندارد و برنامه هستهایاش شفاف است، آن وقت ممکن است که این روند به سمت یک درگیری نظامی جدید و اینبار گستردهتر و با ورود کشورهای بیشتری صورت بگیرد که فقط آمریکا و اسرائیل نخواهند بود.
*یعنی یک اجماع جهانی به وجود خواهد آمد؟
دستکم کشورهای غرب و متحدینی مثل ناتو، کشورهای عربی و اسرائیل، و در شرق آسیا کشورهایی مثل ژاپن، کره جنوبی، هند، استرالیا حضور پیدا خواهند کرد؛ یعنی مجموعهای به غیر از چین و روسیه چند کشوری که اثرگذار هم نیستند مثل کره شمالی و ونزوئلا. این اجماع بینالمللی برای برخورد با کشوری که از نظر آنها متهم است شبیه آن چیزی است که در مورد عراق یا افغانستان شکل گرفت.
مشروح این مصاحبه را می توانید «اینجا» بخوانید
source