به گزارش آوای اقتصاد، به نقل از خبرگزاری تسنیم، در این هفته توجه جامعه تنیس روی مسابقات نسبتاً کم‌اهمیت رده ۲۵۰ در آتن متمرکز بود. نواک جوکوویچ اسطوره صربستانی در کشوری که به تازگی به محل اقامت دائمی او و خانواده‌اش بدل شده است، مقابل جمعیتی پرشور به میدان رفت. افزون بر این، در همین رقابت‌ها آخرین سهمیه فینال ATP نیز مشخص شد. البته لورنزو موزتی ایتالیایی با وجود شکست برابر نواک جوکوویچ به دلیل انصراف این تنیسور صرب توانست مجوز حضور در تورنمنت نهایی ATP را به دست آورد.
مسیر دشوار موزتی تا فینال
موزتی در فینال‌ها معمولاً بازیکنی متقاعدکننده نبوده است. او در فصل ۲۰۲۲ دو عنوان قهرمانی در هامبورگ و ناپل کسب کرد، اما از آن زمان تاکنون نتوانسته جام دیگری به دست آورد و پنج فینال متوالی تور ATP را از دست داده است. آخرین شکست او پیش از آتن، در تورنمنت رده ۲۵۰ چنگدو و برابر آلخاندرو تابیلو از شیلی رقم خورد، بازیکنی که حتی در میان ۱۰۰ نفر نخست رنکینگ جهانی قرار نداشت.
در آتن نیز نمایش موزتی در مسیر رسیدن به فینال چندان درخشان نبود، هرچند انگیزه فراوانی برای صعود داشت. در مرحله یک هشتم نهایی، او استن واورینکای کهنه‌کار ۴۰ ساله را با زحمت فراوان شکست داد (۴-۶، ۷-۶ و ۴-۶). در تایبریک ست دوم، موزتی در حالی که ۴-۵ از حریف عقب بود، از دو سرویس موفق حریف سوئیسی جان سالم به در برد و اجازه نداد واورینکا کار را تمام کند. در ست سوم، تجربه و توان بدنی واورینکا رو به افول گذاشت و موزتی از فرصت بهره برد.
در مرحله نیمه نهایی، موزتی مقابل سباستین کوردا از آمریکا قرار گرفت و در دیداری نفس‌گیر با نتیجه (۶-صفر، ۵-۷ و ۷-۵) پیروز شد. ست نخست با برتری مطلق او همراه بود، اما کوردا در ست دوم بازگشتی قدرتمندانه داشت. در ست سوم، موزتی حتی یک امتیاز مسابقه را در نتیجه ۵-۴ به سود کوردا دفع کرد و در نهایت با سختی بسیار پیروز شد.
مسیر جوکوویچ تا فینال
جوکوویچ در آتن تمام حریفان خود، از جمله آلخاندرو تابیلو، نونو بورخس و یانیک هانفمن را در دو ست متوالی شکست داد. اگرچه دو دیدار نخست تا حدی نزدیک بود و در تایبریک به سود نواک پایان یافت، اما او در مجموع با اعتمادبه‌نفس و تسلطی مثال‌زدنی بازی کرد. از همین رو، اگر جوکوویچ موفق می‌شد موزتی را نیز در دو ست شکست دهد، کسی شگفت‌زده نمی‌شد. با این حال، موزتی که انگیزه زیادی برای رسیدن به تورین داشت، مانع از چنین نتیجه‌ای شد.
فینال آتن؛ نبردی ۳ ساعته
موزتی بازی را تهاجمی آغاز کرد و در گیم سوم موفق به بریک شد. در گیم پنجم نیز یک بریک‌پوینت دیگر به دست آورد، اما نتوانست از آن استفاده کند. با این حال، در ادامه سرویس‌های بی‌نقصی را به نمایش گذاشت و هیچ فرصتی برای بریک شدن به جوکوویچ نداد. او ست نخست را با نتیجه ۶-۴ به سود خود پایان داد.
در این لحظه پرسشی پیش آمد: «آیا نواک قصد داشت تا پایان بجنگد و انرژی خود را برای پیروزی صرف کند، در حالی‌که تنها دو روز بعد باید در فینال تورین برابر تیلور فریتز به میدان می‌رفت؟»، پاسخ روشن بود، جوکوویچ اهل تسلیم شدن نیست. او در گیم هشتم ست دوم نخستین بریک‌پوینت خود را گرفت و در رالی طولانی و دیدنی آن را به ثمر رساند. سپس با حفظ برتری، ست را با نتیجه ۶-۳ از آن خود کرد.
در آغاز ست سوم، جوکوویچ فشار را ادامه داد و در گیم سوم موفق به بریک شد. در گیم ششم، او با نتیجه ۴۰-۱۵ پیش افتاد، اما موزتی بلافاصله واکنش نشان داد و بریک را جبران کرد. در گیم دهم، نواک برای پیروزی سرویس زد، اما کنترل خود را از دست داد و بریک شد. موزتی نیز در گیم یازدهم نتوانست تمرکز خود را حفظ کند و دوباره بریک شد. در نهایت، جوکوویچ با آرامش سرویس پایانی را اجرا کرد و مسابقه را پس از دو ساعت و ۵۹ دقیقه با نتیجه ۴-۶، ۶-۳ و ۷-۵ به پایان رساند.
پس از پایان بازی، جوکوویچ در حالی که با موزتی دست می‌داد، از شدت هیجان پیراهن خود را پاره کرد. او با سختی فراوان صدویکمین عنوان قهرمانی‌اش را به‌دست آورد و احساساتش کاملاً قابل درک بود. این قهرمانی به نواک اجازه داد تا از نظر تعداد جام‌های کسب شده در زمین‌های سخت از راجر فدرر پیشی بگیرد. اکنون جوکوویچ با ۷۲ قهرمانی در زمین‌های سخت رکورددار تاریخ تنیس در این زمینه است.
مسن‌ترین قهرمان ATP از سال ۱۹۹۰
جوکوویچ همچنین با این پیروزی به مسن‌ترین قهرمان تور ATP از سال ۱۹۹۰ بدل شد. او در ۳۸ سال و پنج ماهگی جام قهرمانی آتن را بالای سر برد و از رکورد گائل مونفیس (۳۸ سال و چهار ماه در اوکلند ۲۰۲۵) و راجر فدرر (۳۸ سال و دو ماه در بازل ۲۰۱۹) عبور کرد. هرچند او هنوز تا رکورد خارق‌العاده کن روزوال که در سال ۱۹۷۷ و در سن ۴۳ سالگی در هنگ‌کنگ قهرمان شد، فاصله دارد اما برای این اسطوره صرب هیچ چیز غیرممکن نیست. او بار دیگر ثابت کرد که همچنان یکی از شگفت‌انگیزترین ورزشکاران تاریخ است.