کمبود ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وضعیت نیروی انسانی در حوزه سلامت را به‌ یکی از چالش‌های جدی کشور‌ بدل کرده است.

  در بسیاری از مراکز درمانی، پرستاران تحت فشار کاری بسیار بالایی قرار دارند و دچار مصائب زیادی می شوند.

در شرایط بحرانی نظیر جنگ، زلزله یا سایر حوادث طبیعی و غیرطبیعی، کمبود کادر درمان می‌تواند به فاجعه منجر شود. ما در این مواقع نیازمند نیروی انسانی آموزش‌دیده، آماده و توانمند هستیم تا بتوانند در میدان خدمت‌رسانی حاضر شوند. متأسفانه در وضعیت فعلی، حتی در شرایط عادی نیز بسیاری از بیمارستان‌های ما با کمبود شدید پرسنل مواجه‌اند.

در بیمارستان‌هایی مانند میناب، رودان و جاسک، پرسنل بارها از فشار کاری بیش از حد گلایه کرده‌اند. به‌طور مثال، در بیمارستانی با ظرفیت عملیاتی ۳۰۰ تخت، اگر بر اساس استانداردها به‌ازای این تعداد تخت باید ۹۰ پرستار مشغول به کار باشند، به دلیل ساختار اداری و کمبود نیرو، فقط برای ۱۲۰ تخت نیرو اختصاص داده می‌شود. در نتیجه، پرستاران باید دو برابر حالت عادی شیفت بدهند که این موضوع هم کیفیت خدمات را کاهش می‌دهد و هم باعث فرسودگی و نارضایتی شدید در میان کارکنان درمانی می‌شود.

دولت باید هرچه سریع‌تر اقداماتی برای افزایش جذب پرستار انجام دهد. یکی از راه‌های مهم، افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پرستاری در کنکور است. البته این افزایش باید هدفمند باشد و با تأمین زیرساخت‌های آموزشی و درمانی در استان‌ها همراه شود.

در استان‌هایی مانند هرمزگان، نیاز به توسعه دانشکده‌های پزشکی و پیراپزشکی جدی است. برای مثال، دانشکده‌ای که در میناب راه‌اندازی شده، باید رشته پرستاری را در اولویت قرار دهد. همچنین باید نیروهای بومی و ماندگار جذب شوند؛ افرادی که اهل همان مناطق‌اند و تمایل دارند در منطقه خود بمانند و خدمت کنند. این سیاست هم کمبود نیرو را جبران می‌کند و هم ماندگاری و ثبات در ارائه خدمات درمانی را افزایش می‌دهد.

باید توجه داشت که کمبود پرستار فقط یک دغدغه‌ صنفی نیست، بلکه تهدیدی برای کل نظام سلامت کشور است. اگر امروز اقدام نکنیم، در فردای بحران‌های غیرمنتظره، آسیب‌های جدی خواهیم دید. مجلس و دولت باید با همفکری، زمینه‌ساز تحول در این حوزه شوند.