صفحه اقتصاد –

بخشنامه بودجه ۵۰۱ با وعده افزایش ۲۰ درصدی حقوق بازنشستگان منتشر شد، اما این رقم روی کاغذ در برابر تورم سرسام‌آور رنگ می‌بازد و بار دیگر همان نوای تکراری سالیان گذشته را تکرار می‌کند. یک بازنشسته که امسال ۱۶ میلیون تومان دریافت می‌کند، در نگاه اول سال آینده به ۱۹.۳ میلیون تومان خواهد رسید، اما داستان اصلی در همین نقطه آغاز می‌شود و با پیچیدگی‌های قاعده همسان‌سازی ادامه می‌یابد.

این افزایش تنها برای جبران بخشی از قدرت خرید از دست رفته طراحی شده و نه بیشتر. در شرایطی که قیمت دارو، گوشت، مرغ و مایحتاج اولیه هر ماه بالاتر می‌رود، چشم بازنشستگان نه به یک عدد روی کاغذ، بلکه به عدالت و قابل پیش‌بینی بودن معطوف است. آنان به افزایشی چشم دوخته‌اند که قدرت خریدشان را حفظ کند، شفاف و برای همه یکسان باشد و شانس یک زندگی با حداقل آرامش را به آنان بازگرداند.

افزایش ۲۰ درصدی حقوق، تنها مسکنی موقت برای درد مزمن معیشت است. بازنشسته امروز، دغدغه‌اش نان شب نیست، بلکه هزینه دارو، مخارج پیش‌بینینشده و آینده‌ای نامعلوم است. تا زمانی که افزایش حقوق پشت پیچ و خم همسان‌سازی قفل شود و پای آن به پای تورم نرسد، این دور باطل فقر روزافزون ادامه خواهد داشت. چشم‌انداز معیشت در دهه ۱۴۰۸ بار دیگر به شانس فرد در سیستم همسان‌سازی گره خورده است؛ افزایشی که نفس‌گیر است، اما تنها برای زنده ماندن کافی است، نه برای زندگی کردن.