به گزارش رکنا، اصفهان شهری با پیشینه‌ای چشمگیر در زمینه هنر، معماری و فرهنگ، به‌عنوان یکی از پایتخت‌های فرهنگی ایران شناخته می‌شود. با این حال، روز ویژه این شهر، که در سال ۱۳۸۴ و به منظور تجلیل از تاریخ این دیار و با توجه به نماد برج قوس (ماه آذر) ثبت شده بود، اکنون در تقویم رسمی به حاشیه رانده شده و فراموش شده است.

تغییرات بی‌دلیل و بی‌توجهی‌ها

چرا یکم آذر که به نام روز اصفهان شناخته می‌شود، به جای تبدیل شدن به فرصتی برای جشن و تجلیل از میراث تاریخی و فرهنگی این شهر، به یک تاریخ کم‌رنگ و فراموش‌شده بدل شده است؟ در این میان نمی‌توان بی‌توجهی‌های نهادهای مسئول، از جمله سازمان‌ها و شهرداری اصفهان، به این روز را نادیده گرفت. شهرداری اصفهان در اقدامی بحث‌برانگیز، تاریخ دیگری یعنی ۳ اردیبهشت را به‌عنوان روز اصفهان پیشنهاد کرده است. این تغییر نه تنها جایگاه تاریخی این روز را تهدید می‌کند، بلکه ریشه‌های فرهنگی و هویتی اصفهان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. آیا این جابه‌جایی به معنای حذف هویت واقعی این شهر فرهنگی نیست؟

فقدان برنامه‌های فرهنگی سازمان‌یافته

نگاه به برنامه‌های گرامیداشت روز اصفهان نشان می‌دهد که در این زمینه هیچ کار گسترده و مؤثری صورت نگرفته است. هیچ رویداد فرهنگی یا هنری ویژه‌ای برای این روز برنامه‌ریزی نمی‌شود و حتی برخی از اهالی فرهنگ و هنر نیز به اهمیت این روز توجهی نشان نمی‌دهند. این موضوع پرسشی جدی مطرح می‌کند: چطور از شهری مثل اصفهان، که به عنوان «پایتخت فرهنگی» کشور شناخته می‌شود، انتظار می‌رود این روز را بدون تدارک برنامه‌های خاص و منحصربه‌فرد گرامی بدارد؟

بازخوانی نماد اصفهان

از جمله زیان‌های بزرگ به این روز، فراموشی نماد فرهنگی آن است. طرح برج قوس (آذر) به‌عنوان نشانه‌ای تاریخی از هویت اصفهان بر روی کاشی‌های بازار قیصریه به یادگار مانده است. این اثر نمادین، بیانگر تاریخی پربار برای اصفهان است. اما اکنون این نماد ارزشمند نیز جایگاه خود را از دست داده و کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. چرا به جای گرامی داشتن این میراث و استفاده از آن در مراسم‌ها و برنامه‌های ملی، به سادگی آن را کنار می‌گذاریم؟

اصفهان باید تغییرات جدی فرهنگی را آغاز کند

اصفهان، با وجود تاریخ و فرهنگ بی‌مانندش، باید از یکم آذرماه به عنوان روزی برای احیای خود در عرصه فرهنگی، هنری و اجتماعی بهره ببرد. این روز نباید تنها به عنوان یک تاریخ در تقویم یاد شود؛ بلکه باید فرصتی باشد تا هویت فرهنگی و هنر اصفهان به شکلی ویژه بازتاب یابد. برای دستیابی به این هدف، نیاز است که نگاه‌ها نسبت به اهمیت و ارزش این روز تغییر کرده و یک برنامه‌ریزی جامع برای برپایی رویدادهای ملی و هنری در دستور کار قرار گیرد.

روز اصفهان، علاوه بر گرامیداشت تاریخ این شهر، باید به نمادی ملی تبدیل شود. فرصتی که بتوان از طریق آن هنر، فرهنگ و تاریخ بی‌نظیر اصفهان را به ایرانیان و دیگر کشورها معرفی کرد. این روز نباید در سایه فراموشی و کم‌توجهی قرار گیرد؛ بلکه با تلاش و همت می‌توان از آن به‌عنوان سکویی برای نمایش ارزش‌های فرهنگی این شهر بهره برد. در نتیجه، ضروری است که مسئولان و نهادهای مرتبط، برای تقویت جایگاه این روز اقدام کنند و آن را به رویدادی پراهمیت تبدیل کنند.

کورش دیباج