به گزارش اقتصادنیوز به نقل از اعتماد، پژمان جمشیدی، بازیکن سابق پرسپولیس و بازیگر سینما که هفته پیش بازداشت شد، با قید وثیقه آزاد شده تا پرونده او روال طبیعی خود را طی کند. آن‌طور که رسانه‌ها نوشتند جمشیدی با شکایت یک خانم بازیگر بازداشت شده بود. 

آنچه در این چند روز در فضای رسانه‌ای و مجازی به چشم آمد اظهارات قطعی له و علیه پژمان جمشیدی بود. در روزهای نخست بازداشت بسیاری از رسانه‌ها، خبرنگاران، فعالان فضای مجازی و بلاگرها روی موج نخست این خبر از قطعی بودن انجام جرم توسط پژمان جمشیدی نوشتند؛ ازجمله یکی از خبرنگارانی که مخاطبان میلیونی در فضای مجازی دارد و خودش را «خبرنگار اجتماعی» می‌داند یا بلاگر وکیلی که مدعی بود محتویات پرونده را دیده! 

موج بعدی دقیقا نقطه مقابل موج اولیه بود. طرفداران و دوستان پژمان که در لحظات نخست در شوک به‌سر می‌بردند و نمی‌دانستند چطور باید واکنش نشان بدهند که بعدها به دفاع از مجرم متهم نشوند کم‌کم اعتماد به نفس پیدا کردند و ابتدا از لزوم خودداری از قضاوت پیش از نظر دادگاه نوشتند که اتفاقا جمله درستی بود. با این حال افراد موردنظر کم‌کم پا را فراتر گذاشتند و در اظهارات بعدی خود رسما جمشیدی را بیگناه معرفی کردند!

شکی در این نیست که باتوجه به جایگاه این سلبریتی و اتهام مطرح شده واکنش‌های گسترده اجتناب‌ناپذیر است اما از افراد صاحب تریبون و سرشناس انتظار می‌رود قبل از بررسی کامل پرونده توسط دادگاه از اظهارنظرهایی که فشار روانی و اجتماعی روی شاکی و متهم وارد می‌کند خودداری کنند. چه آنکه می‌گوید جمشیدی مجرم است و چه آنکه مدعی می‌شود ماجرا از اساس صرفا توطئه بوده و به خاطر حسادت‌ها و تنگ‌نظری‌ها یا باج‌گیری مطرح شده است. اگر قائل به غلط بودن قضاوت پیش از بررسی دادگاه هستیم این قضاوت هم شامل تایید می‌شود هم انکار. 

در نمونه‌های خارجی هم شاهد بودیم که وقتی یک چهره سرشناس با اتهاماتی مشابه مواجه می‌شود موج بزرگی از واکنش‌ها به راه می‌افتد اما در هیچ کدام نمی‌بینیم که دوستان و آشنایان فرد متهم با فشار رسانه‌ای سنگین و حمایت‌های بی‌دلیل فرد را سفیدشویی کنند یا در نقطه مقابل افراد حقوقی و حقیقی جرات کنند طرف را رسما مجرم بنامند، چراکه عواقب قانونی برای آنها به همراه دارد. 

نکته پایانی! حتی با وجود مصاحبه مفصل روز گذشته وکیل پژمان جمشیدی و تاکید هزارباره او بر بیگناهی کامل موکلش که آن هم در نوع خودش عجیب است (معمولا کمتر چنین چیزی را بین افراد حقوقی می‌بینیم) باید درنظر داشته باشیم تنها مرجع رسیدگی نهایی دستگاه قضا و دادگاه است. اینکه فلانی بچه خوبی است و کسی تا به حال از او چیزی ندیده یا اظهاراتی نظیر سلبریتی جماعت فلان است و بهمان هیچ کدام اهمیتی ندارند و تنها ملاک استناد، محتویات پرونده است. موضوع از اهمیت و حساسیت بسیاری برخوردار است. هیچ کدام از ما نمی‌توانیم از روی ظاهر بفهمیم در منتهی‌الیه ذهن یک فرد چه امیال خفته‌ای وجود دارد و به چه شکل ممکن است این امیال بروز کند.

پژمان جمشیدی در حال حاضر با اتهامی مواجه شده که آن اتهام از نظر دستگاه قضایی قابل بررسی و پیگرد بوده و این نقطه دقیقا همانند برزخ است. باید صبر کنیم تا دستگاه قضایی بدون فشار و جوسازی رسانه‌ای پرونده را به جلو ببرد و رای نهایی را صادر کند و شاید به همین دلیل باشد که همیشه اصرار بر این است که تا چیزی ثابت نشده نام شخص متهم رسانه‌ای نشود که متاسفانه در این پرونده توسط برخی‌‌ها رعایت نشد.