حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح دوشنبه در دیدار صدها نفر از قهرمانان رشته‌های مختلف ورزشی و مدال‌آوران المپیادهای علمی جهانی، این افتخارآفرینان را مظهر رشد و تجلّی قدرت ملّی خواندند و تأکید کردند: شما ثابت کردید جوانان امیدآفرین ایران عزیز به عنوان «نماد ملّت»، این قدرت را دارند که بر قله‌ها بایستند و ذهن‌ها و چشم‌های جهان را متوجه فضای روشن ایران کنند. خیلی خوش آمدید و خرسندم از اینکه در این محفلی که مظهر رشد و تجلّی قدرت ملّی و قدرت جوانان است شرکت کرده‌ام. مدا‌ل‌آوران ــ چه در میدان ورزش، چه در عرصه‌های علمی ــ مردم را شاد کردند. شما ملّت ایران را با همّت خودتان، با تلاش خودتان شاد کردید، جوان‌ها را سر شوق آوردید؛ این ارزشِ خیلی بزرگی است. این مدالی که شما امسال، در این چند ماه اخیر، بر اثر تلاش خودتان دریافت کردید، به نظر من یک امتیازی بر معمول مدال‌های دیگر دارد؛ چرا؟ چون ما در گیرودارِ جنگِ نرمیم.
​​​​​​​در جنگ نرم، سعی دشمن بر این است که ملّت را افسرده کند، ناامید کند، او را از توانایی‌های خودش مأیوس کند؛ شما با این مدال‌آوری‌تان توانستید نقطه‌ مقابل حرکت دشمن حرکت کنید و در عمل، توانایی جوان ایرانی و قدرت ملّت ایران را که در جوانهایش متجلّی است، نشان دادید و ظاهر کردید. لذا شاید بتوان گفت این مدال ارزش مضاعفی دارد؛ این پاسخ، محکم‌ترین پاسخی است که می‌شد به دشمن داد و شما دادید.
ایران عزیز ما مظهر امید است؛ مظهر امید است. این وسوسه‌هایی که بعضی‌ها در مورد ناامیدی جوان‌ها، نسل جوان یا امثال این‌ها می‌کنند، حرف های مطالعه‌نشده است. ایران مظهر امید است. جوان ایرانی بااستعداد و توانمند است. این نکته‌ مهمّی است که ما توانایی‌ها و مهارت‌ها و قدرت‌های جوان ایرانی را بشناسیم و بفهمیم. جوان ایرانی آن خصوصیّت را دارد که می‌تواند در قلّه قرار بگیرد، کمااینکه شماها در قلّه قرار گرفتید دیگر: «قهرمان جهان» در فلان رشته‌ ورزشی یا در فلان کار علمی. در قلّه قرار گرفتید. جوان ایرانی این توان را دارد که خودش را به قلّه برساند، البتّه اگر همّت کند. این استعداد در او هست؛ آنچه لازم است همّت است، تلاش است، حرکت است.
در کشور ما، بعضی از بخش‌های کشور به صورت جهشی بعد از انقلاب جلو رفتند. پیشرفت به صورت جهش بود که یکی از آن‌ها همین مجموعه‌ کار ورزشی امسال جوان‌های ما است؛ در کشتی، در والیبال، در بعضی از رشته‌های دیگر ورزشی توانستند خودشان را به دنیا نشان بدهند. ما این حالت را نداشتیم؛ ما این توانایی‌ها را نداشتیم. شاید آنچه امسال در مجموع نشان داده شد، در تاریخ ورزش کشور بی‌سابقه است. در المپیادها هم همین‌جور است؛ در المپیادهای علمی، نوجوان‌های ما توانستند در قلّه قرار بگیرند، توانستند بر رقبای خودشان در یک مسابقات واقعی پیروز بشوند؛ یعنی ایران در رأس یک مسابقه‌ بین‌المللی قرار گرفت. هر کاری شما می‌کنید، در واقع به حساب ایران گذاشته می‌شود؛ هر کاری شما می‌کنید به حساب ملّت گذاشته می‌شود. این پرچمی که این آقایان نشان دادند، خیلی باارزش است. این سجده‌ای که می‌کنند، این دعائی که ورزشکار ما بعد از پیروزی می کند، خیلی باارزش است؛ این نماد ملّت ایران است.
این جوان‌های المپیادی، امروز یک ستاره‌ درخشانند؛ و ۱۰ سال دیگر یک خورشید خواهند شد اگر کار کنند. اصرار بنده این است؛ به مسئولین اصرار می‌کنم این جوان‌ها را رها نکنید. اکتفا نکنند به آنچه تاکنون به دست آورده‌اند؛ پیش بروند. این «ستاره» اگر پیش برود، ۱۰ سال دیگر «خورشید» است. کارهای بزرگ می‌شود انجام داد. ما البتّه از اوّل انقلاب این نقش را در جوان‌هایمان دیدیم. می‌دانید ــ البتّه جوان‌های ما در کتاب‌ها هم اگر خوانده‌اند ــ در اوّل انقلاب، دو سال بعد از پیروزی انقلاب، [دشمنان] یک جنگی را بر کشور تحمیل کردند که هشت سال طول کشید. این جنگ هشت‌ساله در اوّل انقلاب با کمبودهای فراوان، با دست خالی، به پیروزی ایران منتهی شد؛ یعنی ایران توانست دشمن خودش را، صدّام را، که از همه‌طرف تأیید می‌شد، شکست بدهد؛ چه کسی کرد این کار را؟ جوان‌ها. ابتکارها را جوان‌ها کردند. ما از نزدیک مشاهده می‌کردیم. این جوان‌ها توانستند آن روز ابتکارهای نظامی را آن‌چنان تنظیم کنند که بر توانایی‌های بی‌حدّوحصر دشمن فائق بیاید. این وضع میدان نبرد بود. در دانش هم همین‌جور؛ در میدان نبردِ دانش هم همین‌جور. امروز جوان‌های ما، بعد از گذشت سال‌ها، در بسیاری از مراکز تحقیقاتی در رتبه‌های اوّل تحقیقات دنیا قرار دارند؛ در رتبه‌های اوّل؛ یعنی حدّاقل در بین ۱۰ رتبه‌ اوّل قرار دارند. جوان‌های ما در نانو، در لیزر، در صنعت هسته‌ای، در صنایع گوناگون نظامی، در تحقیقات مهمّ پزشکی کارهای بزرگی انجام داده‌اند. همین چند روز قبل از این به من خبر دادند یکی از مراکز تحقیقاتی مهمّ ما برای یک بیماری لاعلاج ــ که تاکنون لاعلاج تلقّی می‌شد ــ درمان پیدا کرده؛ این خیلی مهم است. جوانها دارند کار می‌کنند، کشور دارد حرکت می کند، کشور دارد کار می‌کند؛ مظهر کار همین شماها هستید. این وضع جوان‌های ما است.
دشمن این وضعیّت را نمی‌خواهد ببیند؛ اوّلاً نمی‌خواهد ببیند. می‌خواهد که اگر بشود، جلوی این وضعیّت گرفته بشود. پیشرفت علمی، پیشرفت فنّی، پیشرفت در میدان‌های خدماتی، پیشرفت در میدان ورزشی را دشمن نمی‌تواند ببیند؛ امّا آن مقداری هم که وجود دارد و او نمی‌تواند جلوگیری کند، با راست و دروغ سعی می‌کند آن را مغشوش جلوه بدهد؛ کارِ دشمن این است؛ بعضی از ایرادها را بزرگ می‌کنند، بعضی از حقایقِ روشن را مکتوم نگه می‌دارند، عکسش را می‌گویند. شما که رفتید در قلّه‌ ورزش یا قلّه‌ علم ایستادید، در واقع نشان دادید که فضای ایران فضای روشنی است؛ برخلاف تبلیغ دشمن که می‌خواهد بگوید فضای ایران فضای گرفته است، فضای تاریک است. شما می‌خواهید بروید نشان بدهید که فضای ایران فضای روشنی است. سعی‌شان این است که خود جوان ایرانی هم باور خودش را نسبت به خودش از دست بدهد؛ این کاری است که دشمن می‌خواهد بکند.
البتّه جوان‌ها باید تلاش خودشان را افزایش بدهند. جوان‌ها نیروی لایزالی دارند. «جوانی» یک نیروی فوق‌العاده است، تمام‌شدنی نیست؛ هر کار هم که بکنید، هر تلاشی هم که بکنید و از این نیرو مصرف کنید، این نیرو تقویت بیشتری پیدا می‌کند. نیروی جوانی نیرویی است که هر چه کار بکنید بیشتر می‌شود، قوی‌تر می‌شود. تلاش خودشان را افزایش بدهند، استعداد خودشان را صرف ملّت خودشان بکنند؛ مهم این است. حالا ممکن است بعضی‌ها مایل باشند در یک کشور دیگری زندگی بکنند، ولیکن باید بدانند که آنجا بیگانه‌اند؛ شمایی که می روید در فلان کشور دیگر، هر کار هم بکنید، به هر نقطه‌ای هم برسید، آنجا یک آدم بیگانه‌اید. [امّا] اینجا خانه‌ شما است، اینجا خاک شما است،‌ اینجا مال شما است، اینجا متعلّق به خود شما است، متعلّق به فرزندان شما و نسل شما است؛ جوان ایرانی به این نکات توجّه کند. و یک بیگانه در یک کشور نمی‌تواند با خاطر جمع زندگی کند. می‌بینید دیگر که الان با مهاجرین ــ به تعبیر خودشان ــ در آمریکا و در جاهای دیگر چه جوری رفتار می‌کنند؛ چون بیگانه‌اند دیگر. چون بیگانه‌اند، با آنها این‌جوری رفتار می‌کنند؛ با سختی، با تلخی، با بی‌اعتنائی، با بی‌رحمیِ تمام با آنها رفتار می‌شود. خب این راجع به شما المپیادی‌ها و عزیزان من که برنامه‌های خوبی هم اجرا کردید.
این نوجوان‌های عزیز هم حقّاً و انصافاً درواقع یک گود به‌یادماندنی نشان دادند؛ یعنی بنده که هرگز ــ جز یک بار دیگر همین‌جا ــ ندیده بودم این‌جور حرکات ورزشی باستانی را که این بچّه‌ها انجام می‌دهند. و البتّه نوجوان‌ها ورزش سنگین نباید بکنند؛ باید هر چه می‌توانند نرمش بکنند، ورزش سبک بکنند، همین کارها را انجام بدهند امّا ورزش سنگین را بگذارند برای چند سال بعد. خب این مربوط به ورزش و المپیاد.
در این روزها یاوه‌گویی‌هایی هم نسبت به ایران عزیزمان شد؛ نمی‌شود ما راجع به اینها یک کلمه‌ای عرض نکنیم. رئیس‌جمهور آمریکا در فلسطین اشغالی با یک مشت حرف پوچ و با لود‌گی سعی کرد صهیونیست‌های مأیوس را امیدوار کند و بهشان روحیه بدهد؛ تحلیل من از سفر رئیس‌جمهور آمریکا به داخل فلسطین اشغالی و این کارهایی که کرد و این حرف‌هایی که زد این است. اینها مأیوسند؛ اینها در جنگ دوازده‌روزه آن‌چنان سیلی خوردند که باور نمی‌کردند، توقّعش را نداشتند، و مأیوس شدند. این رفت تا به آن‌ها روحیه بدهد، این رفت آنها را از یأس خارج کند؛ این‌جور حرف‌هایی که او زد، حرف‌هایی است که به مسئولین مأیوس زده می‌شود. آن‌ها توقّع نداشتند که موشک ایرانی، ساخت دست جوان ایرانی بتواند با شعله‌های خودش، با آتش خودش، اعماق برخی از مراکز حسّاس تحقیقاتی آن‌ها را تبدیل به خاکستر بکند؛ توقّع این را نداشتند و این اتّفاق افتاد؛ این‌ها توانستند به اعماق برخی از مراکز مهمّ رژیم صهیونی نفوذ کنند و آن‌ها را تخریب کنند، نابود کنند. این موشک‌ها را جوان‌های ایرانی ساختند؛ این را ما از جایی نخریدیم،‌ این را ما از جایی کرایه نکردیم؛ این ساخت جوان ایرانی است، این شناسنامه‌ جوان ایرانی است. وقتی جوان ایرانی وارد یک میدانی شد و تلاش کرد، همّت کرد، سعی کرد، زیرساخت‌های علمی را برای خودش فراهم کرد، کاری از این قبیل انجام می‌دهد، کارهای بزرگ انجام می دهد. این موشک‌ها را نیروهای مسلّح و صنایع نظامی ما آماده داشتند، استفاده کردند، به کار بردند و باز هم دارند؛ لازم باشد در وقت دیگر هم از آن استفاده می‌کنند. همان‌طور که عرض کردم، جمع‌بندی من این است: این یاوه‌گویی‌هایی که این آقا در آنجا انجام داد، این حرف‌های سبُک و رفتارهای جِلف، برای این بود که به طرف مقابل روحیه بدهد، به آن‌ها روحیه بدهد؛ آنها روحیه‌شان را از دست داده‌اند. امّا چند نکته وجود دارد:
نکته‌ اوّل این است که آمریکا در جنگ غزّه شریک اصلی است؛ بدون تردید. خود او هم در این صحبت‌هایش اعتراف کرد، گفت ما در غزّه با هم کار کردیم؛ اگر نمی‌گفت هم معلوم بود؛ تسلیحات آن‌ها، امکانات آن‌ها فراوان آمد در اختیار رژیم صهیونیستی تا روی سر مردم بی‌پناه غزّه ریخته بشود. آمریکا شریک در این جنایت است. می‌گوید ما با تروریسم می‌جنگیم؛ بیش از بیست هزار کودک و نوزاد و نوباوه در این حملات به شهادت رسیدند؛ این‌ها تروریست بودند؟ کودک چهارساله، پنج‌ساله، تازه به دنیا آمده، بیست هزار از این‌ها را شما کشتید! این‌ها تروریست بودند؟ تروریست شما هستید! تروریست شما هستید که داعش را تولید می‌کنید و به جان منطقه می‌اندازید، بعد هم نگه می‌دارید برای اینکه یک روزی [باز] از آن‌ها استفاده کنید ــ الان این‌جور است؛ عدّه‌ای از افراد داعش در اختیار آمریکایند، یک جایی آن‌ها را نگه داشته که یک وقتی هر جا خواست از آن‌ها استفاده کند ــ تروریست شما هستید! تروریست آمریکا است! در جنگ دوساله‌ غزّه طبق آمار رسمی هفتاد هزار نفر را کشتند.
در جنگ دوازده‌روزه در ایران علاوه بر کشتارهای کور و بمبی که ریختند روی سر هزار و خرده‌ای جمعیّت [و آن‌ها] را به شهادت رساندند، دانشمندان ما را ترور کردند. او افتخار می‌کند به اینکه دانشمند ایرانی را ترور کرده؛ بله، دانشمند را ترور کردید، افرادی امثال طهرانچی و عبّاسی و مانند این‌ها را ترور کردید، لکن علمشان را نمی توانید ترور کنید. افتخار می‌کند که صنعت هسته‌ای ایران را بمباران کردیم و از بین بردیم. خیلی خب، به همین خیال باش! امّا اصلاً شما چه‌کاره هستید که اگر یک کشوری صنعت هسته‌ای دارد شما دخالت کنید بگویید «باید» و «نباید»؟ شما چه‌کاره‌ دنیایید؟ چه ربطی به آمریکا دارد که ایران امکانات هسته‌ای و صنعت هسته‌ای دارد یا ندارد؟ این دخالت‌ها، دخالت‌های ناباب، ناجور، غلط، و زورگویانه است.
شنیدم در همه‌ ایالات آمریکا الان مردم در خیابان‌ها دارند علیه او شعار می‌دهند؛ طبق این گزارشی که دادند و شنیدید، هفت میلیون جمعیّت در شهرهای مختلف آمریکا، در ایالات مختلف آمریکا علیه این شخص دارند شعار می‌دهند. اگر شماها خیلی توانایی دارید، بروید این‌ها را آرام کنید! بروید این‌ها را ساکت کنید و به خانه‌هایشان برگردانید. در کار کشورهای دیگر دخالت می‌کنند، پایگاه نظامی می‌سازند. تروریست آمریکا است؛ در واقع مظهر واقعی تروریست آمریکا است.
می‌گوید «من طرف‌دار مردم ایرانم»؛ دروغ می‌گوید. این تحریم‌های ثانویّه‌ای که چند سال است آمریکا دارد اِعمال می‌کند و تعداد زیادی از کشورها از ترس، تحت تأثیر او قرار گرفته‌اند، این تحریم‌ها علیه کیست؟ علیه ملّت ایران. شما دشمن ملّت ایرانید، دوست ملّت ایران نیستید.
می‌گوید «من اهل معامله‌ام، می‌خواهم معامله کنم، با ایران معامله کنیم»! معامله‌ای که با زورگویی نتیجه‌ آن از پیش معلوم باشد، معامله نیست، تحمیل است؛ و ملّت ایران زیر بار تحمیل نخواهد رفت؛ ملّت ایران زیر بار تحمیل نمی‌رود. اسم این معامله نیست. «بنشینیم صحبت کنیم و نتیجه این بشود»! مشخّص می‌کند؛ این زورگویی است. ایران را نمی‌شود مثل بعضی از کشورهای دیگر با این زورگویی‌ها تحت تأثیر قرار داد.
اشاره می‌کند که «در این منطقه‌ به قول آن‌ها خاورمیانه و به قول ما غرب آسیا، مرگ و نیستی و جنگ وجود دارد»؛ خب جنگ را شما راه می‌اندازید، آمریکا جنگ‌پرداز است، اصلاً جنگ را آمریکا راه می‌اندازد، جنگ را به وجود می‌آورد؛ علاوه بر ترور، جنگ‌افروزی می‌کند. این جنگ مال آن‌ها است، مرگ مال آن‌ها است؛ کارهایی که آن‌ها می‌کنند، کاری که آمریکا در این منطقه می‌کند [این است]. این پایگاه‌های نظامی برای چیست؟ این‌همه پایگاه نظامی در کشورهای مختلفِ این منطقه را آمریکا برای چه درست کرد؟ شما اینجا چه کار دارید؟ این منطقه چه ربطی به شما دارد؟ این منطقه مال مردم خود اینجا است. بنابراین، آنچه این شخص به عنوان بیان موضع بیان کرد، همه غلط و بسیاری دروغ و حاکی از زورگویی است؛ زورگویی هم بر روی بعضی از ملّت‌ها تأثیر می‌گذارد، لکن بر روی ملّت ایران هرگز تأثیر نخواهد گذاشت، بتوفیق‌الله.