یکی از آفات مدیریتی و رسانه‌ای ما، «مسئله‌سازی از نامسئله‌ها»ست. جامعه‌ای که انرژی فکری، سیاسی و رسانه‌ای خود را صرف جزئیات کم‌اهمیت کند، در برابر چالش‌های واقعی بی‌دفاع می‌ماند. نامسئله‌ها، آن موضوعاتی‌اند که در ظاهر، جنجال‌آفرین و جذاب به نظر می‌رسند، اما در باطن، هیچ نقشی در حل مسائل اصلی کشور ندارند؛ بلکه تنها غبار حاشیه را بر دید تصمیم‌گیران و افکار عمومی می‌پراکنند.
در علم مدیریت و حسابداری مفهومی وجود دارد به نام «سطح اهمیت» یا Materiality Level.
 بر اساس این اصل، تنها رویدادها و اطلاعاتی که اثر معنادار بر تصمیم‌گیری دارند، باید در گزارش‌ها و رسیدگی‌ها منعکس شوند. اگر جزئیات کم‌اهمیت هم‌وزن مسائل کلان دیده شوند، نه‌تنها نظام گزارشگری مختل می‌شود، بلکه انرژی و تمرکز مجموعه از بین می‌رود. همین منطق را باید در سطح کلان سیاست‌گذاری و رسانه نیز به‌کار بست: کشور را نمی‌توان با اولویت دادن به مسائل حاشیه‌ای اداره کرد.
در عرصه عمومی، گاهی رسانه‌ها به جای نقدِ هدفمند و ساختاری، به دنبال خطاهای جزئی یا تصمیمات فرعی مدیران می‌روند. در حالی‌که کار رسانه، تقویت فهم عمومی از سیاست‌های کلان، اصلاح مسیرهای نادرست و مطالبه‌گری مبتنی بر شناخت است. نقد، اگر بدون وزن‌سنجی اهمیت انجام شود، به جای اصلاح، به تخریب منجر می‌شود. رسانه‌ای که جزئیات بی‌اثر را بزرگ می‌کند، به‌صورت ناخواسته زمینه‌ساز بی‌اعتمادی اجتماعی می‌شود و مسیر گفت‌وگو درباره اولویت‌های حیاتی کشور-اقتصاد، تولید، آموزش، سلامت، و حکمرانی خوب-را منحرف می‌کند.
سخن در این نیست که نباید به جزئیات پرداخت. اتفاقاً اصلاحات بزرگ، از دقت در جزئیات زاده می‌شوند؛ اما باید جایگاه هر موضوع را شناخت. همان‌گونه که پزشک، سرماخوردگی را با همان میزان توجهی درمان نمی‌کند که بیماری قلبی را، نظام رسانه‌ای و مدیریتی نیز باید بداند که کدام موضوع ارزش تمرکز ملی دارد و کدام تنها مصرف خبری دارد.
امروز کشور بیش از هر زمان دیگر نیازمند تمرکز بر اولویت‌های واقعی است. رشد اقتصادی، سامان بازار کار، مهار تورم، بازآفرینی اعتماد عمومی و ارتقای بهره‌وری، نیازمند وحدت ذهنی و رسانه‌ای بر محور مسئله‌های اصلی است. اگر هر جریان یا رسانه‌ای بنا به سلایق خود، نامسئله‌ها را به صدر بنشاند، سرمایه اجتماعی کشور به تدریج در حاشیه‌ها تحلیل می‌رود.
بیاییم مسئولانه بیندیشیم و در رسانه، مدیریت و سیاست، اصل «اهم و مهم» را رعایت کنیم. نامسئله‌ها را مسئله نکنیم، تا بتوانیم مسائل حقیقی را حل کنیم.