به گزارش اقتصادنیوز، بیش از پنج سال است که کشتی‌های چینی در دریای جنوبی چین بارها با کشتی‌های فیلیپینی برخورد کرده‌اند، گاهی با آب‌پاش آنها را هدف قرار داده و به نیروهای فیلیپینی آسیب زده‌اند. در پاسخ، آمریکا سال گذشته سامانه موشکی میان‌برد تایفون را به این کشور جزیره‌ای ارسال کرد؛ این نخستین باری بود که از پایان جنگ سرد، آمریکا چنین سلاحی را به یکی از متحدان خود می‌دهد که به طوفانی دیپلماتیک انجامید. وزارت خارجه چین اعلام کرد این اقدام «صلح و ثبات منطقه را به هم می‌زند، منافع امنیتی مشروع کشورهای دیگر را تضعیف می‌کند و آرزوی مردم برای صلح و توسعه را نقض می‌نماید.» و هشدار داد اگر فیلیپین این سامانه را حذف نکند، «چین سکوت نخواهد کرد».
آنچه در بالا آمده بخشی از یادداشت فارن افرز که اقتصادنیوز آن را در دو بخش ترجمه کرده که بخش نخست با عنوان «پشت پرده رویارویی چین و آمریکا در دریای جنوبی؛ وقتی قدرت نرم پکن سخت افزارهای واشنگتن را به چالش می کشد» منتشر و در ادامه بخش دوم و نهایی آمده است.
پلن چین برای رویارویی با بازدارندگی آمریکا
پکن در حال تقویت نیروهای نظامی خود است تا بتواند در مواقع ضروری به سرعت عمل کند، مانند تصرف و کنترل مناطق نزدیک به چین، و همچنین موانعی بسیار هزینه‌بر برای مداخله آمریکا ایجاد کند. در کنگره ملی نوزدهم حزب کمونیست چین در اکتبر ۲۰۱۷، شی جین‌پینگ اعلام کرد که چین متعهد به ساخت «نیروهای نظامی درجه یک جهان» تا سال ۲۰۴۹ است. از آن زمان، پکن سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی در زمینه تسلیحات متعارف و هسته‌ای انجام داده است. طبق گزارش وزارت دفاع آمریکا، چین فعال‌ترین و متنوع‌ترین برنامه توسعه موشک‌های بالستیک در جهان را دارد و هم‌اکنون در حال افزایش ظرفیت هسته‌ای خود است. همچنین پکن در حال ارتقاء قابلیت‌های خود در حوزه‌های سایبری، فضا و جنگ الکترونیک است.تمام این اقدامات در کنار هم هدف دارند تا آمریکا را در مواقع بحران مردد کرده و در ذهن متحدان آمریکایی تردید ایجاد کنند که واشنگتن به تعهدات دفاعی خود پایبند خواهد بود.چین تنها کشوری نیست که در برابر بازدارندگی توسعه‌یافته آمریکا مقاومت می‌کند. روسیه نیز سال‌هاست این استراتژی را نقد کرده و اخیراً این دو کشور برای مقابله با آن همکاری‌های نزدیک‌تری داشته‌اند. در نشست سران در پکن اوایل ۲۰۲۲، درست دو هفته پیش از آغاز تهاجم گسترده روسیه به اوکراین، شی و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، «دوستی بدون مرز» را اعلام کردند. در همین راستا، پکن و مسکو از «ثبات استراتژیک جهانی» حمایت کرده و خواهان جهان چندقطبی‌تر شده‌اند و آمریکا را به خاطر تلاش برای «امنیت مطلق» مورد انتقاد قرار داده‌اند. آنها همچنین اتحاد امنیتی استرالیا، بریتانیا و آمریکا (AUKUS) را یکی از جدیدترین تلاش‌ها برای نظامی‌سازی منطقه هند و اقیانوس آرام دانسته‌اند و نسبت به برنامه‌های آمریکا برای استقرار موشک‌های میان‌برد در مناطق خود ابراز نگرانی کرده‌اند.
پکن و مسکو همکاری‌های نظامی خود را نیز تقویت کرده‌اند، تمرینات مشترک فراوان و گشت‌های هوایی و دریایی مشترک در منطقه هند-اقیانوس آرام و منطقه اورو-آتلانتیک، از جمله در نزدیکی قلمروهای متحدان آمریکا مانند ژاپن و کشورهای اسکاندیناوی برگزار می‌کنند. همچنین، طبق تحقیقی در سال ۲۰۲۴ توسط رویترز، مسکو برنامه‌ای محرمانه در چین برای توسعه پهپادهای تهاجمی دوربرد راه‌اندازی کرده است. روس‌ها همچنین در توسعه سامانه هشدار اولیه موشکی به پکن کمک می‌کنند.از اوایل قرن بیستم تاکنون، دولت‌های متوالی آمریکا اقدامات مهمی برای سازگاری با رویکرد در حال تغییر چین انجام داده‌اند. دولت بایدن اقدامات گسترده‌ای برای تقویت اتحادهای منطقه‌ای انجام داده و پیشبرد مشارکت امنیتی AUKUS نیز به ایجاد ثبات در منطقه کمک کرده است. به نظر می‌رسد دولت ترامپ نیز مصمم به ادامه این مسیر و تقویت بیشتر دفاع و بازدارندگی منطقه‌ای است. برای اثربخشی بیشتر، باید در چندین جبهه دیگر نیز اقدامات بیشتری صورت گیرد.آمریکا و متحدانش باید همکاری‌های امنیتی خود را تعمیق بخشند.در مجامع دیپلماتیک، واشنگتن باید تلاش‌های خود برای مقابله با گفتار چین درباره نقش آمریکا در هند و اقیانوس آرام و هدف بازدارندگی توسعه‌یافته آمریکا را افزایش دهد. مقامات چینی آمریکا را نیرویی بی‌ثبات‌کننده در منطقه و حتی تهدیدی وجودی برای چین تصویر کرده‌اند. در گفتگوهای شانگری-لا ۲۰۲۲، بزرگ‌ترین اجلاس دفاعی آسیا، وی فن‌گه، وزیر دفاع وقت چین، آمریکا را «قلدر» خواند و واشنگتن را به «مداخله» در مناقشات ارضی منطقه متهم کرد. برای بازپس‌گیری کنترل روایت، مقامات آمریکایی باید اهداف بازدارندگی توسعه‌یافته و شراکت هسته‌ای را به روشنی تبیین کنند. واشنگتن همچنین باید توجه بیشتری به اقدامات روزافزون تهاجمی چین علیه متحدان آمریکا و همچنین توسعه زرادخانه هسته‌ای پکن جلب کند.
علاوه بر این، آمریکا باید تلاش‌های خود برای مقابله با تاکتیک‌های خاکستری چین را افزایش دهد. در سال‌های اخیر، واشنگتن و متحدانش همکاری‌های اطلاعاتی را تقویت کرده و به مقابله با جنگ‌های اطلاعاتی و حملات سایبری پرداخته‌اند. باید هماهنگی‌های سیاسی و عملیاتی را بیشتر کنند و تاب‌آوری در مناطق آسیب‌پذیر مانند جنوب شرق آسیا و اقیانوس آرام را افزایش دهند. برای مقابله با کمپین‌های اطلاعات نادرست چین، واشنگتن و متحدانش باید ابزارهای اقتصادی خود، مانند کنترل صادرات و تحریم‌ها را بهتر هماهنگ کنند. بدون برخوردهای جدی، پکن به اقدامات زورگویی خود ادامه داده و آنها را تشدید خواهد کرد.از سوی دیگر، آمریکا و متحدانش باید مفاهیم و توانمندی‌های نظامی را توسعه دهند که به آنها امکان پاسخ سریع و مؤثر به تجاوز را بدهد. به عبارتی، باید هر تلاشی برای جلوگیری از تصرف قلمرو توسط چین انجام شود. آنها باید آماده باشند تا در صورت لزوم، درگیری با پکن را ببرند، حتی با وجود سایه سنگین هسته‌ای که چین بر منطقه می‌افکند. همچنین باید به نحوی از قدرت نظامی جمعی خود، از جمله تسلیحات هسته‌ای، در برابر چین استفاده کنند.در نهایت، واشنگتن و متحدانش باید انتظار داشته باشند که پکن و مسکو در سال‌های آینده همکاری‌های امنیتی خود را تقویت کنند. روابط چین و روسیه تأثیرات مهمی بر هند و اقیانوس آرام و اورو-آتلانتیک دارد. همان‌طور که هر دو کشور همکاری‌های دفاعی خود را افزایش می‌دهند، آمریکا و متحدان این مناطق نیز باید همکاری‌های امنیتی خود را عمیق‌تر کنند. عدم انجام این کار می‌تواند مرگبار باشد و بازدارندگی توسعه‌یافته آمریکا را با پیامدهای گسترده برای قدرت و نفوذ واشنگتن به خطر اندازد.
source