خلق دوگانه‌های کاذب،یکی از فرمول‌های ثابت و البته نخ‌نما در حوزه سیاست خارجی آمریکا محسوب می‌شود. هر دو حزب سنتی آمریکا( دموکرات و جمهوری‌خواه) معتقدند باید جوامع هدف واشنگتن در مناطق گوناگون دنیا را در معرض یک دوراهی یا انتخاب اجباری بر سر دو گزینه قرار داد. طی روزهای اخیر نیز مقامات دولت ترامپ همین رویکرد را در پیش گرفته‌اند!

پس از آغاز مذاکرات غیرمستقیم میان تهران و واشنگتن در مسقط، کاخ سفید در ابتدا دوگانه «توافق-جنگ»را با استناد به ابزارهای رسانه‌ای و تبلیغاتی خود در قبال سرنوشت مذاکرات خلق نمود و متعاقبا،میان واژگان «توافق»و«غنی‌سازی صفر درصدی»نوعی سنخیت و همسان‌سازی ایجاد کرد. بر این اساس،اکنون واشنگتن در تلاش است دوگانه «توافق-جنگ»را به دوگانه «غنی‌سازی صفر درصدی-جنگ» تبدیل کند. در این خصوص نکته‌ای اساسی وجود دارد که واشنگتن هرگز قدرت محاسبه آن را ندارد و اتفاقا همین مسئله تبدیل به پاشنه آشیل آمریکا در خلق دوگانه سازی‌های کاذب در قبال تهران تبدیل شده است: عدم پذیرش روایتگری آمریکا از سوی ایران!

مهم‌ترین خصلت جمهوری اسلامی ایران که ریشه در گفتمان انقلاب اسلامی دارد،«تسلیم‌ناپذیری در برابر گزاره‌های تحمیلی»بوده است.از سوی دیگر،ایران برخلاف بسیاری از کشورهای دنیا که تحت تأثیر دوگانه سازی‌های کاذب واشنگتن قرار می‌گیرند،قدرت «روایتگری»دارد و همین مسئله،«روایت سازی دشمنان»را با موانع پیچیده‌ای مواجه می‌سازد.

جمهوری اسلامی ایران نه‌تنها تسلیم دوگانه سازی آمریکا نشده،بلکه با تکیه‌بر دو استراتژی«مقاومت فعال»و«تکثیر زمین‌های بازی» آن را هدف قرار داده است. به عبارت بهتر،تهران شکل و ماهیت بازی تبلیغاتی هدفمند آمریکا را به‌صورت هم‌زمان به چالش کشیده است. ایران بر حق ذاتی خود وفق اساسنامه آژانس و ان پی تی تأکید دارد و اساسا پیش‌شرط کلان و اصلی هرگونه توافق هسته‌ای با طرف مقابل را تحقق غنی‌سازی در داخل خاک کشورمان می‌داند.

این خط قرمز،با خلق دوگانه‌های کاذب از سوی دستگاه سیاست خارجی آمریکا از بین نمی‌رود و حتی کمرنگ نیز نخواهد شد. در طول ۴۶ سال سپری شده از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بارها کشورمان در قبال القائات و گزاره‌های ساختگی طرف آمریکایی،«واکنشی هوشمندانه و قاطعانه»نشان داده و پروژه‌های مبتنی بر دوگانه سازی واشنگتن را یکی پس از دیگری نقش بر آب ساخته است. این بار نیز قطعا تهران با همین صلابت و درایت رفتار نموده و شکست دیگری را در سیاهه شکست‌های متعدد سیاست خارجی آمریکا خلق خواهد کرد. ترامپ زمانی این شکست و ناکامی را درک خواهد کرد که دیگر فرصتی برای تغییر سرنوشت ماجرا و فرار از شکست از سوی وی وجود ندارد.