به گزارش اکوایران؛ فعالان این بخش عوامل متعددی از جمله کاهش عرضه و افت سطح زیر کشت در استان‌های کلیدی را دلیل کمبود این کالای اساسی در بازار ایران می‌دانند. از سوی دیگر تولیدکنندگان سیب‌زمینی در سال زراعی گذشته با افزایش شدید هزینه‌های تولید از جمله بذر، کود، سوخت و دستمزد نیروی کار روبرو شدند و این امر کاهش تمایل به کشت این محصول را به همراه داشت. طوری که برخی از کشاورزان ترجیح دادند به‌جای سیب‌زمینی، محصولات دیگری را با هزینه کمتر یا سود بیشتر کشت کنند.  

در کنار عوامل آشکار کمبود سیب‌زمینی در سال ۱۴۰۳، عضو کمیسیون صنایع غذایی اتاق اصناف ایران از وجود ابعاد پنهانی در این بازار خبر داد. بر اساس اظهارات این فعال صنفی، انبارهایی در کشورهای همسایه وجود دارند که کالاهای ایرانی در آنها ذخیره می‌شوند و سپس در زمان کمبود با برند ثالث به کشور وارد می‌شوند. بسیاری از صاحبنظران در این حوزه بر این باورند که در این شرایط پای مافیا در کمبود برخی اقلام اساسی در میان است.

پاکستان تنها مبدا

با توجه به این شرایط و به منظور برطرف کردن مشکل کمبود و افزایش قیمت، وزارت جهاد‌کشاورزی سال گذشته اقدام به واردات بیش از هزار و ۹۴۰ تن سیب‌زمینی، تازه یا سرد به ارزش حدود ۵۴۵ هزار دلار کرد؛ آمار گمرک نشان می دهد که همه واردات سیب زمینی در ۱۱ ماه سال ۱۴۰۳ از مبدا پاکستان وارد ایران شده و به این ترتیب، می‌توان گفت این کشور صادرکننده اصلی سیب‌زمینی به ایران بوده است. این میزان واردات موجب شد تا قیمت‌ها در مبادی عرضه، کاسته شود اما در بازار آزاد همچنان شاهد رشد قیمت این کالای اساسی هستیم. 

با این شرایط این سوال مطرح می شود که آیا این حجم از سیب زمینی وارداتی از پاکستان به ایران، محصول ایرانی نگهداری شده در انبارهای پاکستان است که با برند ثالث وارد ایران شده یا خیر؟