اقتصاد۲۴- هدی کاشانیان: جلال‌الدین مِنکُبِرنی (۱۱۹۹–۱۲۳۱ میلادی) آخرین پادشاه مقتدر سلسله خوارزمشاهیان بود که در دوران حمله مغول، قهرمانانه در برابر چنگیزخان مقاومت کرد. او فرزند علاءالدین محمد خوارزمشاه بود و پس از سقوط خوارزم، برای مدت کوتاهی تلاش کرد تا سلسله خوارزمشاهیان را احیا کند. با وجود شجاعت و مهارت نظامی‌اش، در نهایت نتوانست مغولان را شکست دهد و در نبرد‌های مختلف شکست خورد.
زندگینامه جلال‌الدین خوارزمشاه
جلال‌الدین منکبرنی، فرزند ارشد علاءالدین محمد خوارزمشاه، در حدود سال ۱۱۹۹ میلادی متولد شد. اطلاعات دقیقی از دوران کودکی او در منابع تاریخی ثبت نشده است، اما با توجه به جایگاه او در خاندان خوارزمشاهیان، می‌توان شرایط کلی زندگی و تربیت او را بر اساس موقعیت تاریخی و فرهنگی آن دوره تحلیل کرد. جلال‌الدین فرزند علاءالدین محمد خوارزمشاه و آیچیچک خاتون بود. وی یکی از برجسته‌ترین فرماندهان نظامی خوارزمشاهیان بود.
او از کودکی در محیطی نظامی رشد کرد و تحت آموزش‌های سخت جنگی و حکومتی قرار گرفت. برخلاف برخی دیگر از شاهزادگان خوارزمی، جلال‌الدین فردی شجاع، باهوش و جنگجو بود که مهارت‌های نظامی برجسته‌ای داشت. اگرچه اطلاعات زیادی درباره کودکی جلال‌الدین منکبرنی ثبت نشده، اما مشخص است که او در محیطی سخت، جنگی و پر از رقابت‌های سیاسی رشد کرده است. این دوران باعث شد که او در آینده به یک فرمانده شجاع و پادشاه مقاوم تبدیل شود که در برابر مغولان تا آخرین لحظه ایستادگی کرد.
همسر و فرزندان جلال‌الدین خوارزمشاه
جلال‌الدین خوارزمشاه دارای چهار همسر به نام‌های کوتلوبیکه خاتون، ترکان خاتون، سلافه خاتون و فولانا خاتون بود. همچنین وی دارای چهار فرزند بوده است. یک فرزند سه ساله او به نام «قیقمار» شاه یا قیقمار که از خواهر شهاب‌الدین سلیمان شاه، حاکم ایوه زاده شده بود. این زن را خوارزمشاه پس از مراجعت از هند و هجوم به بغداد، در راه خود به آذربایجان به همسری گرفته‌است. نام این زن ملکه خاتون بود. (به نظر می‌رسد ملکه خاتون عنوان کلی زنان شاه بوده است؛ زیرا در چند مورد این عنوان به همسران سلطان داده شده‌است) قیقمار پس از تولد سه سال عمر کرد. در روایتی در جریان محاصره اخلاط مرد یا به روایتی دیگر به وسیله دایه خواهر خود زهر خورانده شد.
بیشتر بخوانید: علاءالدین تکش بن ایل ارسلان کیست و در تحکیم قدرت خوارزمشاهیان چه نقشی داشت؟
پسر دیگر جلال‌الدین «ممنگ طوی» شاه نام داشت. او همان فرزندی است که در نبرد سند به دست مغولان اسیر شد و در حالی که فقط ۷ سال داشت، به فرمان چنگیز گردن زده و کشته شد.
فرزند دیگر جلال‌الدین «دوشی خان» یا دوش خان بوده است؛ که مادر او را کنیزکی می‌دانستند که جلال‌الدین او را به اخش ملک بخشیده بود. دوشی در جریان محاصره اخلاط درگذشت.
جلال‌الدین دو دختر داشت یکی از آنها، همان دختری است که دایه او متهم به مسموم ساختن و کشتن قیقمار شاه بود. (این دختر نوه اتابک سعد بن زنگی بود) دومین دختر سلطان، همراه آن بخش از حرم پادشاهی به اسارت مغولان درآمده بود، به مغولستان برده شده و در آنجا پرورش یافت. او در هنگام اسارت دو ساله بود. مادر او، که معلوم نیست کدام یک از همسران جلال‌الدین است به ازدواج جرماغون سردار مغول در می‌آید.
پادشاهی جلال‌الدین خوارزمشاه
جلال‌الدین منکبرنی، آخرین و برجسته‌ترین پادشاه سلسله خوارزمشاهیان بود که از سال ۱۲۲۰ تا ۱۲۳۱ میلادی حکومت کرد. او پس از مرگ پدرش، علاءالدین محمد خوارزمشاه، در یکی از سخت‌ترین دوران‌های تاریخ ایران به قدرت رسید، زمانی که مغولان به سرزمین‌های خوارزمشاهی حمله کرده و امپراتوری را به ویرانی کشانده بودند. جلال‌الدین به عنوان یک فرمانده شجاع، در برابر مغولان ایستادگی کرد و نبرد‌های بزرگی را رهبری کرد، اما در نهایت موفق به احیای خوارزمشاهیان نشد.
نبرد جلال‌الدین خوارزمشاه با مغولان
جلال‌الدین که می‌دانست برای حفظ حکومتش باید با مغولان بجنگد، تلاش کرد سپاهیان خود را سازماندهی کند و با دشمن مقابله کند. او در یکی از مشهورترین نبرد‌ها در سال ۱۲۲۱ میلادی، سپاه جلال‌الدین در کنار رود سند با نیرو‌های مغول به فرماندهی چنگیزخان روبه‌رو شد. جلال‌الدین و سربازانش به شکلی قهرمانانه جنگیدند و بسیاری از مغولان را از بین بردند. اما در نهایت، با شکست مواجه شد و برای نجات جان خود، با اسب از رود سند عبور کرد و به هند گریخت. چنگیزخان که شاهد این صحنه بود، او را تحسین کرد و گفت: «پدرش فرزندی شایسته داشت.»
جلال‌الدین خوارزمشاه در هند
پس از عبور از رود سند، جلال‌الدین به هند پناه برد و تلاش کرد در آنجا نیرویی برای مقابله با مغولان جمع کند. او در هند توانست حمایت برخی از پادشاهان محلی را به دست آورد و قدرت خود را بازیابد. اما درگیری‌های داخلی و مخالفت برخی حاکمان هندی مانع از موفقیت او شد.
بازگشت جلال‌الدین خوارزمشاه به ایران
جلال‌الدین پس از سه سال حضور در هند، در سال ۱۲۲۴ میلادی به ایران بازگشت. او تلاش کرد قدرت خوارزمشاهیان را در بخش‌هایی از ایران، از جمله آذربایجان و کردستان، بازسازی کند. او با ایوبیان، سلجوقیان روم و اسماعیلیان وارد درگیری شد و چندین نبرد موفقیت‌آمیز داشت.
شکست‌های نهایی و مرگ جلال‌الدین خوارزمشاه
جلال‌الدین خوارزمشاه، آخرین پادشاه خوارزمشاهیان، پس از سال‌ها جنگ و مقاومت در برابر مغولان، در سال ۱۲۳۱ میلادی به شکلی غم‌انگیز و در غربت به قتل رسید. او پس از شکست‌های متعدد از مغولان و از دست دادن سپاه و سرزمین‌هایش، در حالی که به‌تنهایی در کوه‌های کردستان سرگردان بود، توسط گروهی از کرد‌های محلی کشته شد. البته برخی منابع دیگر می‌گویند که او از شدت گرسنگی و بیماری در بیابان جان داد و سر او را به مغولان تحویل دادند تا وفاداری خود را به آنان نشان دهند.
میراث جلال‌الدین خوارزمشاه
۱. آخرین مقاومت در برابر مغولان
جلال‌الدین یکی از معدود فرماندهانی بود که در برابر مغولان مقاومت کرد و نامش در تاریخ به عنوان یک قهرمان جنگجو ثبت شده است.
۲. عدم موفقیت در احیای خوارزمشاهیان
علی‌رغم تلاش‌هایش، او نتوانست خوارزمشاهیان را به شکوه گذشته بازگرداند.
۳. الگوی مقاومت برای دیگران
شجاعت و جنگاوری او الهام‌بخش فرماندهان بعدی در ایران و جهان اسلام شد.
نتیجه‌گیری
جلال‌الدین خوارزمشاه، یک پادشاه جنگجو و مقاوم بود که در برابر چنگیزخان و مغولان ایستادگی کرد. اگرچه او در نهایت شکست خورد، اما تاریخ او را به‌عنوان یکی از آخرین مدافعان سرزمین‌های ایرانی در برابر مغولان به یاد می‌آورد.
source