فرمایشات اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص عدم شرافتمندانه و هوشمندانه بودن مذاکره با آمریکا، نقطه آشکارساز انهدام منظومه استراتژیک ترامپ در قبال تهران محسوب می‌شود. در تشریح این گزاره ، همین بس که رئیس‌جمهور آمریکا نه‌تنها در دوره قبلی حضور خود در کاخ سفید ( بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰) ، بلکه در دوره جدید نیز بر روی “استراتژی مهار حداکثری ” و متعاقبا “خلع سلاح همه‌جانبه تهران”تمرکز داشته و حتی سیگنال‌های ظاهرا ایجابی وی در خصوص مذاکره با کشورمان نیز ناظر بر همین استراتژی بوده است.
تدوین و ارائه سند راهبردی آمریکا در سال ۲۰۲۵ میلادی، مؤید همین موضوع است:جایی که ترامپ صرفا بر روی مسئله هسته‌ای کشورمان تمرکز نکرده و آدرس نوعی “توافق جامع با ایران”را به نظام بین‌الملل مخابره نموده است. این توافق جامع، چهار مؤلفه کلان دارد:پرونده هسته‌ای ، پرونده موشکی، پرونده منطقه‌ای و پرونده حقوق بشر در ایران. صورت‌مسئله آشکار است:ترامپ در صدد تبدیل “استراتژی فشار حداکثری” به “ابر استراتژی مهار حداکثری ایران”بوده و تاکتیک‌ها، گفتارها و رفتارهای خود و دیگر اعضای کاخ سفید و وزارت خارجه و دفاع آمریکا را نیز حول همین محور راهبردی تعریف کرده است.
پیش‌فرض ترامپ در پیشبرد این استراتژی خطرناک ، پذیرش مذاکرات و متعاقبا توافق جامع از سوی تهران بوده است. طی روزهای اخیر، رسانه‌های غربی و ضد انقلاب جملگی مدعی شده بودند که جمهوری اسلامی ایران بر اساس شرایط جاری در منطقه و نظام بین‌الملل،با چنین توافق و مذاکره‌ای موافقت نموده و حفظ “موجودیت”خود را ارجح بر “حفظ استراتژی و قدرت “خود می‌داند.درحالی‌که رسانه‌های آمریکایی و اروپایی با آب‌وتاب مشغول ترسیم ابعاد منظومه مهار ایران در ابعاد چهارگانه بودند، فرمایشات اخیر رهبر حکیم انقلاب اسلامی، اصلی‌ترین پیش‌شرط شکل‌گیری این منظومه ضد ایرانی را هدف قرار داد.
اکنون ترامپ در دوراهی سختی قرار گرفته است :یکی انهدام جبری و ناخواسته منظومه راهبردی و چندلایه ای که در قبال ایران طراحی نموده و عبور از استراتژی مهار حداکثری تهران و دیگری،پرداخت هزینه‌های سنگین و غیرقابل‌جبران تقابل همه‌جانبه با ایران.
بخش دیگری از فرمایشات رهبر معظم انقلاب، ناظر بر آن بود که اگر آمریکا ایران را تهدید کند، ایران نیز آمریکا را تهدید خواهد کرد و اگر این تهدید عملیاتی شود، ایران نیز تهدیدات خود را در قبال کاخ سفید عملیاتی خواهد ساخت. این بخش از فرمایشات رهبر انقلاب، معنایی جز قرار گرفتن واشنگتن در یک بن‌بست راهبردی -تاکتیکی در قبال تهران نخواهد داشت.شوک ناشی از مواضع صریح رهبر معظم انقلاب به گونه ایست که واشنگتن را در “توصیف صحنه بازی”نیز دچار معضلات عمیق کرده و متعاقبا، قدرت “تغییر بازی”را نیز از آن سلب کرده است.
تدوین و ارائه سند راهبردی آمریکا در سال ۲۰۲۵ میلادی، مؤید همین موضوع است:جایی که ترامپ صرفا بر روی مسئله هسته‌ای کشورمان تمرکز نکرده و آدرس نوعی “توافق جامع با ایران”را به نظام بین‌الملل مخابره نموده است. این توافق جامع، چهار مؤلفه کلان دارد:پرونده هسته‌ای ، پرونده موشکی، پرونده منطقه‌ای و پرونده حقوق بشر در ایران. صورت‌مسئله آشکار است:ترامپ در صدد تبدیل “استراتژی فشار حداکثری” به “ابر استراتژی مهار حداکثری ایران”بوده و تاکتیک‌ها، گفتارها و رفتارهای خود و دیگر اعضای کاخ سفید و وزارت خارجه و دفاع آمریکا را نیز حول همین محور راهبردی تعریف کرده است.
پیش‌فرض ترامپ در پیشبرد این استراتژی خطرناک ، پذیرش مذاکرات و متعاقبا توافق جامع از سوی تهران بوده است. طی روزهای اخیر، رسانه‌های غربی و ضد انقلاب جملگی مدعی شده بودند که جمهوری اسلامی ایران بر اساس شرایط جاری در منطقه و نظام بین‌الملل،با چنین توافق و مذاکره‌ای موافقت نموده و حفظ “موجودیت”خود را ارجح بر “حفظ استراتژی و قدرت “خود می‌داند.درحالی‌که رسانه‌های آمریکایی و اروپایی با آب‌وتاب مشغول ترسیم ابعاد منظومه مهار ایران در ابعاد چهارگانه بودند، فرمایشات اخیر رهبر حکیم انقلاب اسلامی، اصلی‌ترین پیش‌شرط شکل‌گیری این منظومه ضد ایرانی را هدف قرار داد.
اکنون ترامپ در دوراهی سختی قرار گرفته است :یکی انهدام جبری و ناخواسته منظومه راهبردی و چندلایه ای که در قبال ایران طراحی نموده و عبور از استراتژی مهار حداکثری تهران و دیگری،پرداخت هزینه‌های سنگین و غیرقابل‌جبران تقابل همه‌جانبه با ایران.
بخش دیگری از فرمایشات رهبر معظم انقلاب، ناظر بر آن بود که اگر آمریکا ایران را تهدید کند، ایران نیز آمریکا را تهدید خواهد کرد و اگر این تهدید عملیاتی شود، ایران نیز تهدیدات خود را در قبال کاخ سفید عملیاتی خواهد ساخت. این بخش از فرمایشات رهبر انقلاب، معنایی جز قرار گرفتن واشنگتن در یک بن‌بست راهبردی -تاکتیکی در قبال تهران نخواهد داشت.شوک ناشی از مواضع صریح رهبر معظم انقلاب به گونه ایست که واشنگتن را در “توصیف صحنه بازی”نیز دچار معضلات عمیق کرده و متعاقبا، قدرت “تغییر بازی”را نیز از آن سلب کرده است.
نوشته انهدام استراتژی مهار حداکثری ایران اولین بار در روزنامه رسالت. پدیدار شد.
source