به گزارش رکنا،  مالیخولیا (Melancholia) یکی از شدیدترین انواع افسردگی است که با احساس غم و اندوه عمیق، بی‌تفاوتی نسبت به لذت‌های زندگی، از دست دادن انگیزه و انرژی، و در برخی موارد، توهمات یا هذیان‌های مرتبط با احساس گناه یا بی‌ارزشی همراه است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً تغییرات شدید در الگوی خواب و اشتها دارند و ممکن است به‌طور ناگهانی دچار احساس ناامیدی و پوچی شوند. این بیماری نیازمند درمان جدی، از جمله روان‌درمانی، دارودرمانی و در موارد شدید، روش‌هایی مانند درمان الکتروشوک (ECT) است. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کند.

مالیخولیا از گذشته تا امروز

مالیخولیا در طول تاریخ هم به عنوان یک بیماری جسمی و هم یک وضعیت روحی شناخته شده است. این واژه در طب سنتی و فلسفه‌های قدیمی با نظریه‌ی اخلاط چهارگانه (صفرا، سودا، بلغم و دم) گره خورده بود. تصور می‌شد که غلبه‌ی سودای سیاه در بدن باعث این وضعیت می‌شود. اما امروزه در روان‌پزشکی مدرن، مالیخولیا نوعی افسردگی شدید و مقاوم محسوب می‌شود که علائم خاصی دارد.

مالیخولیا در تاریخ و ادبیات

در گذشته، پزشکان یونانی و اسلامی مانند بقراط و ابن‌سینا مالیخولیا را یک بیماری روانی ناشی از اختلال در بدن می‌دانستند. در ادبیات فارسی هم این مفهوم بارها به شکل‌های مختلف توصیف شده است. مثلا در اشعار حافظ، مولانا و سعدی اشاره‌های زیادی به غم، افسردگی و حالات روحی تاریک وجود دارد که می‌توان آن را با مفهوم مالیخولیا مقایسه کرد.

برای مثال:

“روزگار است که گه عزت دهد، گه خوار دارد

چرخ بازیگر از این بازیچه‌ها بسیار دارد”

(حافظ)

در هنر و فلسفه:

نقاشی معروف “مالیخولیا” اثر آلبرشت دورر (هنرمند دوره رنسانس) این حالت را به تصویر کشیده است.

در فلسفه، آرتور شوپنهاور و فردریش نیچه این حس را به عنوان بخشی از زندگی انسان و آگاهی عمیق از رنج‌های دنیا توصیف کرده‌اند.

علائم مالیخولیا (Melancholia)

مالیخولیا یکی از شدیدترین انواع افسردگی است و با علائم خاصی همراه است که آن را از افسردگی معمولی متمایز می‌کند.

۱. علائم احساسی و روانی

غم شدید و عمیق: احساس ناراحتی‌ای که بدون دلیل مشخص ادامه دارد.

بی‌علاقگی کامل: هیچ چیزی (حتی چیزهایی که قبلاً خوشحال‌کننده بودند) دیگر فرد را خوشحال نمی‌کند.

ناامیدی مطلق: فرد احساس می‌کند که آینده‌اش کاملاً تاریک است.

احساس گناه شدید و غیرمنطقی: ممکن است فکر کند که فردی بد، بی‌ارزش یا مقصر است.

افکار خودکشی: در موارد شدید، فرد ممکن است به خودکشی فکر کند یا حتی برای آن برنامه‌ریزی کند.

۲. علائم جسمی

بدتر شدن حال در صبح‌ها: علائم مالیخولیا معمولاً در اوایل روز شدیدتر است.

بی‌خوابی یا خواب بیش از حد: بسیاری از افراد دچار بی‌خوابی می‌شوند و نمی‌توانند به راحتی بخوابند.

کاهش اشتها و کاهش وزن: فرد میلی به غذا خوردن ندارد و ممکن است وزن زیادی از دست بدهد.

کاهش انرژی و احساس خستگی شدید: حتی کارهای ساده روزمره هم دشوار و غیرممکن به نظر می‌رسند.

کندی حرکات یا بی‌قراری شدید: برخی افراد بیش از حد کند و بی‌حال می‌شوند، در حالی که برخی دیگر بی‌قرار و ناآرام هستند.

۳. علائم شناختی (ذهنی)

تمرکز پایین و مشکل در تصمیم‌گیری: فرد نمی‌تواند روی کارهای روزمره تمرکز کند.

احساس پوچی و بی‌هدفی: انگار هیچ چیز در دنیا معنایی ندارد.

توهمات و افکار غیرمنطقی (در موارد شدید): فرد ممکن است چیزهایی را باور کند که واقعیت ندارند.

تفاوت مالیخولیا با افسردگی معمولی

مالیخولیا با افسردگی معمولی تفاوت‌هایی دارد که آن را به‌عنوان یک وضعیت خاص و شدیدتر متمایز می‌کند:

در افسردگی معمولی، فرد ممکن است گاهی احساس بهتری داشته باشد، اما در مالیخولیا این احساس همواره منفی و پایدار است.

در مالیخولیا، فرد هیچ واکنش مثبتی به اتفاقات خوب نشان نمی‌دهد، درحالی‌که در افسردگی معمولی ممکن است برخی لحظات خوشایند تجربه شود.

شدت علائم مالیخولیا صبح‌ها بیشتر است و ممکن است با پیشرفت روز کمی کاهش یابد.

بی‌اشتهایی و کاهش وزن شدید در مالیخولیا شایع‌تر است.

در موارد شدید، ممکن است فرد دچار توهمات و باورهای غیرمنطقی شود، که در افسردگی معمولی کمتر دیده می‌شود.

علت‌های مالیخولیا (Melancholia)

مالیخولیا یک نوع شدید از افسردگی است که می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی ایجاد شود. این عوامل شامل ژنتیک، تغییرات شیمیایی مغز، شرایط روان‌شناختی، و عوامل محیطی هستند. در ادامه، علت‌های اصلی مالیخولیا بررسی شده است:

۱. عوامل بیولوژیکی و مغزی

عدم تعادل شیمیایی در مغز:

مالیخولیا با کاهش سطح برخی از انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند سروتونین، دوپامین و نوراپی‌نفرین مرتبط است. این مواد شیمیایی نقش مهمی در تنظیم خلق‌وخو دارند.

کاهش سطح دوپامین باعث کاهش انگیزه و لذت، و کاهش سروتونین منجر به احساس ناامیدی و اضطراب می‌شود.

اختلال در عملکرد بخش‌های مختلف مغز:

آمیگدال: در افراد مبتلا به مالیخولیا، این بخش از مغز که مسئول پردازش احساسات است، بیش‌فعال می‌شود و موجب افزایش احساس ترس، اضطراب و غم می‌گردد.

قشر پیش‌پیشانی: فعالیت این بخش، که در تنظیم احساسات نقش دارد، در مالیخولیا کاهش می‌یابد و باعث می‌شود فرد نتواند به‌درستی احساسات خود را کنترل کند.

مشکلات هورمونی:

برخی تحقیقات نشان می‌دهند که افزایش غیرعادی سطح کورتیزول (هورمون استرس) در بدن، با بروز مالیخولیا مرتبط است. این افزایش می‌تواند به مغز آسیب رسانده و خلق‌وخو را مختل کند.

۲. عوامل ژنتیکی

سابقه خانوادگی افسردگی و مالیخولیا:

افرادی که در خانواده خود سابقه اختلال افسردگی اساسی یا مالیخولیا دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

برخی از ژن‌ها که در تنظیم انتقال‌دهنده‌های عصبی نقش دارند، می‌توانند فرد را مستعد مالیخولیا کنند.

۳. عوامل روان‌شناختی و شخصیتی

ویژگی‌های شخصیتی حساس و کمال‌گرا:

افرادی که کمال‌گرا هستند یا بیش‌ازحد به نظرات دیگران اهمیت می‌دهند، ممکن است در برابر استرس و ناکامی‌ها آسیب‌پذیرتر باشند.

افراد با اعتمادبه‌نفس پایین و تمایل به خودسرزنشی مداوم نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

تجربه‌های منفی و آسیب‌های روحی:

تروما (ضربه روحی): افرادی که در کودکی یا بزرگسالی تجربه سوءاستفاده، بی‌توجهی، از دست دادن عزیزان یا شکست‌های عاطفی شدید داشته‌اند، ممکن است به‌مرورزمان دچار مالیخولیا شوند.

استرس‌های طولانی‌مدت: فشارهای کاری، مشکلات مالی، یا مسائل خانوادگی می‌توانند زمینه‌ساز افسردگی مالیخولیایی شوند.

۴. عوامل محیطی و سبک زندگی

شرایط اجتماعی و محیطی نامساعد:

افرادی که در محیط‌های پر استرس، پرتنش و بدون حمایت اجتماعی زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض مالیخولیا قرار دارند.

احساس تنهایی و انزوا یکی از عوامل مهم در تشدید این اختلال است.

تغییرات فصلی و کمبود نور خورشید:

برخی افراد نسبت به تغییرات فصول حساس هستند و در فصول پاییز و زمستان به دلیل کاهش نور خورشید، دچار نوعی از افسردگی به نام اختلال عاطفی فصلی (SAD) می‌شوند که ممکن است به مالیخولیا منجر شود.

تغذیه نامناسب و سبک زندگی ناسالم:

کمبود مواد مغذی مانند ویتامین B12، ویتامین D، اسیدهای چرب امگا-۳ و منیزیم می‌تواند در بروز افسردگی و مالیخولیا نقش داشته باشد.

مصرف بیش‌ازحد الکل، مواد مخدر و کافئین نیز ممکن است وضعیت روحی فرد را بدتر کند.

۵. عوامل پزشکی و بیماری‌های زمینه‌ای

برخی بیماری‌های جسمی:

بیماری‌هایی مانند کم‌کاری تیروئید، بیماری پارکینسون، دیابت و بیماری‌های قلبی ممکن است باعث اختلالات خلقی ازجمله مالیخولیا شوند.

افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن و دردهای طولانی‌مدت بیشتر در معرض افسردگی شدید قرار دارند.

عوارض جانبی برخی داروها:

مصرف برخی داروها، مانند کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد فشار خون و داروهای ضد اضطراب، ممکن است باعث تغییرات خلقی و افزایش خطر افسردگی مالیخولیایی شود.

راه‌های درمان مالیخولیا (Melancholia)

مالیخولیا یکی از انواع شدید افسردگی است که نیاز به درمان تخصصی دارد. درمان این اختلال معمولاً شامل دارودرمانی، روان‌درمانی، تغییرات سبک زندگی، و در موارد شدید درمان‌های پزشکی خاص می‌شود. در اینجا به برخی از روش‌های درمانی موثر پرداخته می‌شود:

۱. دارودرمانی

داروها به تنظیم شیمیایی مغز کمک کرده و می‌توانند علائم مالیخولیا را کاهش دهند. برخی از داروهای رایج عبارتند از:

ضدافسردگی‌ها

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs): مانند ونلافاکسین (Venlafaxine) که به تنظیم سطح انتقال‌دهنده‌های عصبی کمک می‌کنند.

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): مانند فلوکستین (Fluoxetine)، که رایج‌ترین داروهای ضدافسردگی هستند و به بهبود خلق‌وخو کمک می‌کنند.

داروهای سه‌حلقه‌ای: مانند آمی‌تریپتیلین (Amitriptyline) که برای درمان افسردگی شدید و مالیخولیا تجویز می‌شوند.

داروهای ضداضطراب: برای کاهش اضطراب و استرس که ممکن است همزمان با مالیخولیا وجود داشته باشد.

داروهای تثبیت‌کننده خلق

در مواردی که افسردگی با نوسانات خلقی همراه باشد، ممکن است از داروهای ثابت‌کننده خلق مانند لیتیوم یا والپروئیک اسید استفاده شود.

درمان با الکتروشوک (ECT)

در موارد شدید مالیخولیا که داروها و درمان‌های دیگر مؤثر نباشند، درمان الکتروشوک (ECT) ممکن است تجویز شود. این روش به بهبود سریع وضعیت بیمار کمک می‌کند، به‌ویژه زمانی که بیمار به درمان‌های دارویی مقاوم است.

۲. روان‌درمانی

روان‌درمانی می‌تواند به فرد کمک کند تا به‌طور مؤثر با افکار و احساسات منفی خود روبرو شود و راه‌های مقابله با مشکلات را بیاموزد.

رفتاردرمانی شناختی (CBT)

این نوع درمان به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری منفی و خودسرزنشی را شناسایی کرده و آنها را با افکار سالم‌تر و مثبت‌تر جایگزین کند.

در CBT، بیمار یاد می‌گیرد که چگونه به‌طور مؤثرتر با استرس، نگرانی‌ها و افکار منفی مقابله کند.

روان‌درمانی بین‌فردی (IPT)

این نوع درمان به‌ویژه بر ارتباطات بین فردی و تعاملات اجتماعی تمرکز دارد. این روش به بیمار کمک می‌کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود دهد و روابط خود را مدیریت کند.

مشاوره خانوادگی یا گروهی

مشاوره گروهی یا خانوادگی می‌تواند به افراد کمک کند تا از حمایت اجتماعی بهره‌مند شوند و راه‌های مؤثرتر برای مقابله با مشکلات را بیاموزند.

۳. تغییرات سبک زندگی

زندگی سالم می‌تواند به کاهش علائم مالیخولیا کمک کند. تغییرات سبک زندگی شامل موارد زیر است:

ورزش منظم

ورزش منظم، به‌ویژه ورزش‌های آیرودیک (مانند پیاده‌روی، دویدن، دوچرخه‌سواری)، می‌تواند به افزایش سطح سروتونین و دوپامین کمک کند و حس بهتری در فرد ایجاد کند.

خواب منظم و کافی

بهبود کیفیت خواب و داشتن الگوی خواب منظم یکی از مهم‌ترین عوامل در بهبود وضعیت روحی افراد مبتلا به مالیخولیا است. خواب کافی به بهبود وضعیت ذهنی و جسمی کمک می‌کند.

تغذیه سالم

مصرف غذاهای سالم و مغذی که شامل ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین D، B12، اسیدهای چرب امگا-۳ و منیزیم باشد، می‌تواند به بهبود خلق‌وخو و کاهش علائم مالیخولیا کمک کند.

اجتناب از مواد محرک مانند کافئین، الکل و نیکوتین نیز مفید است.

مدیریت استرس

تمرینات آرامش‌بخش مانند یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند و در بهبود وضعیت روانی مؤثر باشند.

۴. درمان‌های مکمل و جایگزین

در کنار درمان‌های پزشکی و روان‌شناختی، برخی درمان‌های مکمل ممکن است به بهبود علائم کمک کنند:

مکمل‌های غذایی

مصرف برخی مکمل‌ها مانند امگا-۳ (در روغن ماهی) و ویتامین D به کاهش علائم افسردگی کمک می‌کند.

اسید فولیک و ویتامین B12 نیز ممکن است در برخی افراد مؤثر باشد.

درمان نوروتراپی (نوروتراپی لیزری)

این درمان به نوروفیدبک و تحریک مغز با استفاده از نور و لیزرهای خاص مربوط می‌شود و می‌تواند به تنظیم فعالیت مغزی و بهبود خلق‌وخو کمک کند.

۵. حمایت اجتماعی

حمایت از دوستان، خانواده یا گروه‌های حمایتی می‌تواند تأثیر زیادی در درمان مالیخولیا داشته باشد. افراد مبتلا به مالیخولیا ممکن است از حس تنهایی و انزوا رنج ببرند و حمایت عاطفی می‌تواند روند بهبودی را تسریع کند.

راه‌های درمان خانگی مالیخولیا

در کنار درمان‌های پزشکی و روان‌شناختی، برخی از روش‌های خانگی نیز می‌توانند به کاهش علائم مالیخولیا و بهبود وضعیت روحی کمک کنند. این روش‌ها بیشتر به تقویت روحیه، کاهش استرس و ایجاد تعادل در زندگی کمک می‌کنند. البته در صورت داشتن علائم شدید، درمان‌های پزشکی ضروری است.

۱. ورزش منظم

ورزش یکی از روش‌های مؤثر برای بهبود خلق‌وخو و کاهش علائم افسردگی است. ورزش باعث ترشح اندورفین و دوپامین در مغز می‌شود که به عنوان هورمون‌های شادی و لذت شناخته می‌شوند.

ورزش‌های آیرودیک مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا و دوچرخه‌سواری به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کنند.

یوگا و مدیتیشن نیز می‌توانند به تقویت سلامت روانی و کاهش علائم افسردگی کمک کنند.

۲. خواب کافی و منظم

داشتن یک الگوی خواب منظم و کافی برای افراد مبتلا به مالیخولیا بسیار مهم است. خواب مناسب به بهبود خلق‌وخو، افزایش انرژی و کاهش اضطراب کمک می‌کند.

سعی کنید در یک ساعت مشخص بخوابید و بیدار شوید.

از استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی قبل از خواب خودداری کنید و اتاق خواب را تاریک و آرام نگه دارید.

۳. تغذیه سالم و متعادل

تغذیه سالم نقش مهمی در سلامت روانی دارد. برخی از مواد غذایی می‌توانند به بهبود علائم افسردگی کمک کنند.

مواد غذایی غنی از امگا-۳ مانند ماهی‌های چرب (سالمون، تن) و دانه‌ها.

مصرف ویتامین‌های گروه B (ویتامین B12، فولیک اسید) برای کاهش علائم افسردگی.

سبزیجات برگ سبز، میوه‌ها و آجیل‌ها که منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی هستند.

کمبود کافئین و شکر می‌تواند در بهبود خلق‌وخو موثر باشد.

۴. مصرف گیاهان دارویی

برخی گیاهان دارویی خاص به بهبود خلق‌وخو و کاهش علائم افسردگی کمک می‌کنند.

سنبل الطیب (Valerian root): گیاهی است که به تسکین اضطراب و کمک به خواب شبانه معروف است.

علف لیمو (Lemon balm): به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کند.

چای بابونه: یکی از گیاهان آرامش‌بخش است که به کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند.

۵. تکنیک‌های آرامش‌بخش

استفاده از تکنیک‌های آرامش‌بخش می‌تواند در کاهش استرس و بهبود وضعیت روحی مؤثر باشد.

تنفس عمیق: تنفس آرام و عمیق می‌تواند به کاهش تنش و اضطراب کمک کند.

مدیتیشن و ذهن‌آگاهی (Mindfulness): این روش‌ها به فرد کمک می‌کنند تا از افکار منفی و نگران‌کننده فاصله بگیرد و بر حال حاضر تمرکز کند.

یوگا: یوگا علاوه بر تقویت بدن، به آرامش ذهن و کاهش اضطراب کمک می‌کند.

۶. حمایت اجتماعی و ارتباطات اجتماعی

حمایت از دوستان و خانواده نقش مهمی در درمان مالیخولیا دارد. ارتباطات اجتماعی می‌توانند احساس تنهایی و انزوا را کاهش دهند.

سعی کنید با دوستان یا خانواده وقت بگذرانید، حتی اگر ابتدا به‌نظر برسد که این کار برای شما سخت است.

عضویت در گروه‌های حمایتی یا انجمن‌های آنلاین می‌تواند به شما کمک کند تا احساس کنید تنها نیستید.

۷. برنامه‌ریزی و انجام فعالیت‌های لذت‌بخش

انجام فعالیت‌های لذت‌بخش و معنادار می‌تواند به فرد کمک کند تا از چرخه منفی افکار و احساسات رهایی یابد.

به دنبال فعالیت‌هایی باشید که برای شما لذت‌بخش و آرامش‌بخش هستند، مانند هنر، موسیقی، باغبانی، یا سفر به طبیعت.

هدف‌گذاری روزانه و انجام کارهای کوچک می‌تواند احساس رضایت و موفقیت ایجاد کند.

۸. کاهش مصرف الکل و مواد مخدر

مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند علائم افسردگی را تشدید کند و روند درمان را کند نماید. به همین دلیل، اجتناب از این مواد بسیار مهم است.

۹. مراقبت از خود (Self-care)

مراقبت از خود، مانند استراحت کافی، آرامش و توجه به نیازهای جسمی و روحی خود، در بهبود وضعیت مالیخولیا مؤثر است.

سعی کنید زمانی را برای شادی و استراحت اختصاص دهید و از فعالیت‌های روزمره که فشار زیادی به شما وارد می‌کنند دوری کنید.

داروهای درمان مالیخولیا

در درمان مالیخولیا (Melancholia)، که یکی از انواع افسردگی شدید است، داروهای مختلفی می‌توانند به تسکین علائم و بهبود وضعیت روحی فرد کمک کنند. این داروها معمولاً تحت نظر پزشک تجویز می‌شوند و به تنظیم شیمیایی مغز کمک می‌کنند.

داروهای رایج برای درمان مالیخولیا

۱. داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی رایج‌ترین درمان دارویی برای افسردگی و مالیخولیا هستند. این داروها به تنظیم مواد شیمیایی مغز (مانند سروتونین و نوراپی‌نفرین) کمک می‌کنند که نقش مهمی در تنظیم خلق‌وخو دارند.

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)

این داروها به طور خاص بر سروتونین در مغز تأثیر می‌گذارند و از بازجذب آن جلوگیری می‌کنند، که باعث افزایش سطح سروتونین در مغز می‌شود.

نمونه‌ها:

فلوکستین (Fluoxetine)

سرترالین (Sertraline)

پاروکستین (Paroxetine)

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs)

این داروها هم بر سروتونین و هم بر نوراپی‌نفرین (یک نوروترنسمیتر دیگر در مغز) تأثیر می‌گذارند.

نمونه‌ها:

ونلافاکسین (Venlafaxine)

دولوکستین (Duloxetine)

داروهای سه‌حلقه‌ای ضدافسردگی

این داروها قدیمی‌تر از SSRIs و SNRIs هستند و ممکن است عوارض جانبی بیشتری داشته باشند، اما در برخی موارد برای درمان افسردگی شدید مؤثر هستند.

نمونه‌ها:

آمی‌تریپتیلین (Amitriptyline)

ایمپرامین (Imipramine)

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)

این داروها نادرتر هستند و بیشتر در موارد افسردگی مقاوم به درمان استفاده می‌شوند. این داروها از تجزیه مونوآمین‌ها (مواد شیمیایی مانند سروتونین) جلوگیری می‌کنند.

نمونه‌ها:

فنلزین (Phenelzine)

ترانیل سیپرومین (Tranylcypromine)

۲. داروهای تثبیت‌کننده خلق

این داروها برای افرادی که دچار نوسانات خلقی شدید یا افسردگی همراه با حالات شیدایی هستند (مانند افسردگی دو قطبی) تجویز می‌شوند.

لیتیوم (Lithium)

لیتیوم یکی از داروهای رایج برای افسردگی دو قطبی است و به تثبیت خلق‌وخو و جلوگیری از نوسانات خلقی کمک می‌کند.

آنتی‌کونولسانت‌ها

داروهایی که برای درمان تشنج استفاده می‌شوند، می‌توانند در تثبیت خلق نیز مؤثر باشند.

نمونه‌ها:

والپروئیک اسید (Valproic acid)

لاموتریژین (Lamotrigine)

۳. داروهای ضد اضطراب

اگر اضطراب همزمان با مالیخولیا وجود داشته باشد، ممکن است داروهای ضد اضطراب برای کنترل این علائم تجویز شوند.

نمونه‌ها:

بنزودیازپین‌ها (مثل دیازپام (Diazepam) و آلپرازولام (Alprazolam))

Buspirone (بوسپیرون)، یک داروی ضد اضطراب غیر بنزودیازپینی که به‌طور خاص برای کاهش اضطراب طراحی شده است.

۴. داروهای ضد روان‌پریشی

در مواردی که فرد دچار توهمات یا اختلالات جدی در ادراک واقعیت می‌شود، ممکن است داروهای ضد روان‌پریشی تجویز شود. این داروها برای درمان بیماری‌های مانند اسکیزوفرنی یا افسردگی همراه با روان‌پریشی استفاده می‌شوند.

نمونه‌ها:

ارپیپرازول (Aripiprazole)

کواتیاپین (Quetiapine)

ریسپریدون (Risperidone)

۵. درمان‌های مکمل

در موارد شدید مالیخولیا که به داروهای رایج جواب نمی‌دهند، از روش‌هایی مانند درمان الکتروشوک (ECT) استفاده می‌شود که ممکن است در موارد مقاوم به درمان مؤثر باشد.

راه های درمان در سنین مختلف مالیخولیا

درمان مالیخولیا در سنین مختلف ممکن است نیازمند رویکردهای متفاوتی باشد. بسته به سن فرد، شرایط فیزیکی و روانی، روش‌های درمانی ممکن است تغییر کنند تا بهترین نتیجه حاصل شود. در ادامه، راه‌های درمان مالیخولیا در سنین مختلف آورده شده است.

۱. درمان مالیخولیا در سنین کودکی و نوجوانی

در این سنین، درمان مالیخولیا به‌طور معمول باید شامل ترکیبی از درمان‌های روانی و دارویی باشد. درمان در این سنین به دلیل فرآیند رشد و تغییرات هورمونی و فیزیکی باید حساسیت بالایی داشته باشد.

راه‌های درمان:

روان‌درمانی:

رفتاردرمانی شناختی (CBT): کمک به کودکان و نوجوانان برای شناسایی و تغییر افکار منفی و رفتارهای مخرب.

روان‌درمانی بازی: استفاده از بازی‌ها برای کمک به بیان احساسات و افکار در کودکان.

روان‌درمانی بین‌فردی (IPT): تمرکز بر بهبود روابط اجتماعی و حل مشکلات ارتباطی.

دارو درمانی:

داروهای ضدافسردگی معمولاً با دوز کم برای کودکان و نوجوانان تجویز می‌شوند.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) معمولاً گزینه‌های اولیه برای درمان افسردگی در این گروه سنی هستند.

داروهای ضد اضطراب یا آرام‌بخش ممکن است در صورت نیاز برای کنترل علائم اضطراب تجویز شوند.

حمایت اجتماعی:

همکاری با خانواده برای ارتقای حمایت اجتماعی و بهبود روابط خانوادگی.

فعالیت‌های گروهی برای افزایش تعامل اجتماعی.

۲. درمان مالیخولیا در سنین بزرگسالی

در این گروه سنی، درمان مالیخولیا می‌تواند شامل درمان دارویی و روان‌شناختی باشد. در بسیاری از موارد، درمان در بزرگسالان به مدت طولانی‌تری نیاز دارد و ممکن است شامل داروهای مختلف و تغییرات سبک زندگی باشد.

راه‌های درمان:

روان‌درمانی:

رفتاردرمانی شناختی (CBT): به افراد کمک می‌کند تا افکار و رفتارهای منفی خود را شناسایی و تغییر دهند.

روان‌درمانی بین‌فردی (IPT): برای بهبود روابط اجتماعی و کاهش فشارهای ارتباطی.

درمان‌های حمایتی مانند مشاوره خانوادگی یا گروهی.

دارو درمانی:

داروهای ضدافسردگی مانند SSRIs، SNRIs یا داروهای سه‌حلقه‌ای.

آنتی‌کونولسانت‌ها و داروهای تثبیت‌کننده خلق برای افرادی که دچار افسردگی دو قطبی هستند.

داروهای ضد اضطراب و بنزودیازپین‌ها در صورتی که اضطراب همزمان وجود داشته باشد.

تغییرات سبک زندگی:

ورزش منظم، خواب کافی، تغذیه سالم و کاهش استرس.

فعالیت‌های اجتماعی و هنری برای تقویت روحیه و کاهش احساس تنهایی.

۳. درمان مالیخولیا در سنین سالمندی

در سالمندان، افسردگی و مالیخولیا معمولاً ممکن است با سایر بیماری‌ها یا مشکلات جسمی همراه باشد. بنابراین، درمان باید بسیار مراقبانه و جامع باشد.

راه‌های درمان:

روان‌درمانی:

درمان شناختی-رفتاری (CBT): برای کاهش افکار منفی و بهبود عملکرد روانی.

روان‌درمانی بین‌فردی (IPT): برای کمک به بهبود روابط اجتماعی و حل مشکلات زندگی.

دارو درمانی:

داروهای ضدافسردگی با دوز مناسب و با توجه به وضعیت جسمانی سالمند.

SSRIs معمولاً داروهای اولیه برای درمان افسردگی در سالمندان هستند زیرا عوارض جانبی کمتری دارند.

داروهای ضد اضطراب و آرام‌بخش در صورت نیاز.

داروهای تثبیت‌کننده خلق در مواردی که افسردگی دو قطبی یا نوسانات خلقی وجود دارد.

حمایت اجتماعی:

همکاری با خانواده و دوستان برای ایجاد شبکه حمایتی.

حضور در گروه‌های اجتماعی و فعالیت‌های گروهی برای جلوگیری از انزوا.

توجه به مشکلات جسمی:

مراقبت از بیماری‌های جسمی مزمن که می‌تواند بر وضعیت روانی تأثیر بگذارد.

مراجعه منظم به پزشک برای بررسی وضعیت دارویی و اثرات جانبی احتمالی داروها.