در ادامه به بررسی جزئیات بیشتر این گفتگو می‌پردازیم.

تولید به پول نیاز دارد، اما چگونه؟

پرویزیان معتقد است که تولید نیازمند تأمین مالی است و اگر این تأمین مالی قرار است غیرتورمی باشد، باید از منابعی نظیر سرمایه‌گذاری خارجی یا مشارکت مردم در قالب صندوق‌های خرد استفاده شود. اما او تأکید می‌کند که مشکلاتی نظیر بی‌اعتمادی مردم به دولت، انتظارات تورمی و نبود سودآوری در تولید، انگیزه تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران را از بین برده است.

انتظارات تورمی و عدم اعتماد عمومی

وی توضیح می‌دهد که انتظارات تورمی مردم به شدت با مسائل سیاسی گره خورده و این وضعیت، مانع اصلاحات اقتصادی شده است. او بیان می‌کند: در شرایط فعلی که مردم به دولت‌ها اعتماد ندارند، مشکلات اقتصادی دیگر راه‌حل اقتصادی ندارند. رونق تولید بدون ایجاد ارتباطات اقتصادی امکان‌پذیر نیست.

تولید واقعی؛ اولویتی که نادیده گرفته شده

پرویزیان بر اهمیت تولید واقعی تأکید دارد و می‌گوید: بسیاری از توصیه‌های اقتصادی بلندمدت هستند و ممکن است تحقق آن‌ها بیش از ۱۰ یا حتی ۲۰ سال طول بکشد.او به مشکلاتی نظیر وابستگی به واردات در حوزه تولید و نبود برنامه‌ریزی‌های بلندمدت اشاره کرده و با تاکید بر ناترازی‌های موجود، اضافه می‌کند: ما نمی‌توانیم مشکلات و ناترازی‌هایی که مثلاً طی ۲۰ سال ایجاد شده‌اند را در مدت کوتاهی حل کنیم.

تجارت با متحدان استراتژیک؛ فرصت‌های از دست رفته

او به سهم ناچیز ایران در تجارت با متحدان استراتژیک مانند روسیه و چین اشاره کرده و گفت: تجارت ما با روسیه حتی با ادعای رشد ۱۰۰ درصدی به ۳ میلیارد دلار رسیده است، در حالی که تجارت کلی روسیه بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار است. این نشان‌دهنده ناکارآمدی ما در استفاده از منافع این روابط است.

تحریم‌ها و هزینه‌های پنهان

پرویزیان با اشاره به تأثیرات تحریم‌ها بر اقتصاد ایران بیان کرد: تحریم‌ها هزینه مبادلات را بین ۳۰ تا ۳۵ درصد افزایش داده‌اند که بخشی از تورم کنونی ناشی از همین هزینه‌ها است. ما نباید تبعات این تحریم‌ها را نادیده بگیریم.

دلار؛ ابزار پوشش کسری بودجه

او توضیح می‌دهد که چگونه دولت‌ها از تغییر نرخ ارز برای جبران کسری بودجه استفاده می‌کنند و می‌گوید: دولت با گران کردن دلار، مشکل پرداخت‌های ریالی خود را حل می‌کند. برای جلوگیری از این چرخه، باید بودجه ارزی و ریالی تفکیک شود.

ضرورت توجه به دیدگاه‌های بلندمدت

پرویزیان معتقد است که مشکلات اقتصاد ایران در بلندمدت ایجاد شده و تنها با دیدگاه‌های بلندمدت قابل حل هستند. او با انتقاد از عملکرد دولت‌ها افزود: متأسفانه دولت‌ها بیشتر به دنبال جلب رضایت‌های کوتاه‌مدت هستند و تمایلی به اجرای سیاست‌های بلندمدت ندارند.

فناوری؛ لازمه رونق تولید

وی رونق تولید را تنها راه نجات اقتصاد ایران می‌داند و بیان می‌کند: برای رشد ۸ درصدی اقتصاد طبق برنامه، به ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز داریم. اما ما در بسیاری از حوزه‌ها فناوری و سرمایه‌گذاری لازم را نداریم.

شعارهای سال؛ از توصیه تا آمارسازی

پرویزیان با اشاره به نامگذاری‌های سالانه توسط مقام معظم رهبری گفت: سال‌هاست که ایشان تولید را به‌عنوان اولویت اصلی کشور مطرح کرده‌اند، اما متأسفانه این توصیه‌ها در سطح مدیران و مسئولان ذیربط تنها در حد آمارسازی و ارئه گزارش‌های سطحی باقی مانده‌اند.

نتیجه‌گیری؛ عبور از شعار و حرکت به عمل
در پایان، پرویزیان با تأکید بر ضرورت اقدامات عملی برای حل بحران‌های اقتصادی اظهار داشت: مشکلات اقتصادی ایران دیگر راه‌حل اقتصادی ندارند. برای عبور از این وضعیت، ابتدا باید ارتباطات اقتصادی خود را تقویت کرده و به سمت تولید واقعی حرکت کنیم. رونق تولید، تنها راه نجات اقتصاد ایران است.ما نباید چشم خود را بر واقعیت تحریم‌ها و تبعات آن ببندیم. رونق تولید بدون فناوری و سرمایه‌گذاری امکان‌پذیر نیست و تنها با نگاه بلندمدت می‌توان اقتصاد ایران را نجات داد.