برای حس مالکیت بیشتر، می‌توانید نیمی از کلید خصوصی را به گیرنده بدهید و نیم دیگر را نزد خود نگه دارید. به‌عنوان مثال، ۱۲ عبارت بازیابی از ۲۴ عبارت را به او بدهید. روش دیگر استفاده از آدرس چندامضایی (Multisig) است. می‌توانید یک کلید را به گیرنده بدهید و کلیدهای باقی‌مانده را نزد خود نگه دارید. این روش حس مالکیت بیشتری به گیرنده می‌دهد و به شما امکان می‌دهد همچنان کنترل شرایط دسترسی به بیت‌کوین را حفظ کنید. به‌عنوان مثال، والدین می‌توانند هرکدام یک کلید داشته باشند و تصمیم بگیرند که در چه زمانی کلید نهایی را برای فرزندشان فاش کنند. این روش‌ها کمک می‌کنند که هدیه‌ی بیت‌کوین شما نه‌تنها ارزشمند باشد، بلکه گیرنده را به نگه‌داری و استفاده آگاهانه از آن تشویق کند.

ایجاد یک تراکنش با قفل زمانی بیت‌کوین به طور بومی راهکاری برای تأخیر زمانی در تراکنش‌ها دارد که از طریق فیلد nLockTime در تراکنش انجام می‌شود. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد یک تراکنش بیت‌کوین ایجاد کنید که تا رسیدن به ارتفاع مشخصی از بلاک (مثل بلاک شماره ۱ میلیون) در بلاک‌چین درج نشود. این یکی از ویژگی‌های جذاب بیت‌کوین است که از ابتدای طراحی آن وجود داشته است. قفل‌های زمانی در شبکه لایتنینگ از طریق قراردادهای قفل زمانی هش‌دار (HTLCs) و در اسکیماهای چند امضایی تقلیل‌یافته در تپروت مورد استفاده قرار می‌گیرند. این قابلیت، یکی از ویژگی‌های جذاب پول برنامه‌پذیر است.

مشکلی در قفل‌های زمانی

یک نکته در مورد قفل‌های زمانی این است که فردی که تراکنش را ایجاد می‌کند، همواره می‌تواند ورودی‌های آن را قبل از زمان قفل، در تراکنش دیگری خرج کند. به عنوان مثال، فرض کنید آلیس یک بیت‌کوین به باب در قالب یک تراکنش می‌دهد که فقط پس از بلاک شماره ۱ میلیون فعال خواهد شد. آلیس این تراکنش را به باب می‌دهد. باب می‌تواند آن را منتشر کند، اما هیچ نودی آن را تأیید نمی‌کند و هیچ ماینری آن را در یک بلاک درج نمی‌کند، زیرا هنوز زمان قفل نرسیده است. در نتیجه خروجی تراکنش آلیس که این هدیه را تأمین مالی می‌کند، خرج‌نشده باقی می‌ماند.پیش از بلاک ۱ میلیون، آلیس می‌تواند یک تراکنش دوم برای کارول بنویسد و از همان UTXO برای تأمین مالی آن استفاده کند. اگر این تراکنش دارای یک قفل زمانی زودتر یا بدون قفل زمانی باشد، کارول می‌تواند آن را در شبکه منتشر کند و بیت‌کوینی که برای باب در نظر گرفته شده بود را دریافت کند. وقتی باب تلاش می‌کند تراکنش خودش را منتشر کند، بیت‌کوینی برای دریافت باقی نمی‌ماند.

راهکاری برای این مشکل

یک سافت فورک در بیت‌کوین به نام «بررسی تأیید قفل زمانی» (CLTV) چند سال پیش معرفی شد که این مشکل را برطرف کرد. این قابلیت، نه تنها تراکنش بلکه خروجی تراکنش را قفل می‌کند. البته این یک راه‌حل پیچیده‌تر است که وارد جزئیات آن نمی‌شویم.

مشکلات دیگر قفل‌های زمانی

وقتی آلیس تراکنش قفل زمانی برای باب ایجاد می‌کند، باید کارمزد تراکنش را مشخص کند. پیش‌بینی این کارمزدها در کوتاه‌مدت آسان است، اما در بلندمدت دشوار است که بدانیم کارمزدهای شبکه چه خواهد بود. اگر کارمزدها را دست‌کم بگیرید، ممکن است تراکنش باب هرگز تأیید نشود. اگر کارمزدها را بیش از حد تخمین بزنید، ماینرها کارمزد اضافی دریافت می‌کنند که شاید مشکل بزرگی نباشد. این مسئله ممکن است برای قفل‌های زمانی چند ساله کم‌اهمیت به نظر برسد، اما تصور کنید بخواهید بیت‌کوین را برای نوه‌های خود در ۵۰ سال آینده ارسال کنید.

راهکاری جایگزین

آلیس می‌تواند چندین تراکنش قفل زمانی ایجاد کند. هر تراکنش از همان UTXO تأمین مالی شده و به آدرس باب ارسال می‌شود، اما هر کدام کارمزد متفاوتی دارند، از کم به زیاد. آلیس می‌تواند همه این تراکنش‌ها را به باب بدهد، با این اطمینان که فقط یکی از آن‌ها تأیید می‌شود، زیرا نودها تراکنش‌های دابل اسپند را شناسایی می‌کنند. تراکنشی که تأیید می‌شود، به طور خودکار دیگر تراکنش‌ها را باطل می‌کند، مشابه آنچه در شبکه لایتنینگ با تراکنش‌های قدیمی‌تر رخ می‌دهد که مانده‌های کانال قدیمی را منعکس می‌کنند.