به گزارش ایسنا،‌ رضا موسایی، کارشناس اقتصادی در یادداشتی نوشت:

اصلاحات اقتصادی اساسی از برنامه‌های بسیاری از کشورهای درحال توسعه می‌باشد، بخصوص در کشور ما با توجه به ناترازی و چالش‌های بوجود آمده نیاز به چنین جراحی‌هایی بیش از پیش احساس می‌شود ولیکن عده‌ای از اقتصاددانان نسخه‌های میدهند که در آن به اثرات اجتماعی و فرهنگی این اقدامات توجه کمی می‌شود و در این میان به الگوبرداری از کشورهای دیگه ارجاع می‌دهند یکی از این کشورها آرژانتین است که کاهش تورم و افزایش سرمایه‌گذاری از تأثیرات اصلاحات خاویر میلی است اما این برنامه‌ها اثرات منفی نیز بدنبال داشته است که باید به آن توجه شود که در این تحلیل خلاصه وار پرداخته می‌شود:

افزایش نرخ فقر

جمعیت زیر خط فقر: در نیمه اول سال ۲۰۲۴، نرخ فقر در آرژانتین به ۵۳ درصد افزایش یافت که نسبت به سال قبل (۴۰ درصد) بسیار بالاتر است. این افزایش نشان‌دهنده این است که سیاست‌های ریاضتی و کاهش حمایت‌های دولتی به شدت بر زندگی فقرا تأثیر منفی گذاشته‌اند.

کاهش حمایت‌های اجتماعی

کمک‌های مالی: کاهش یا توقف کمک‌های مالی مستقیم به فقرا و کاهش برنامه‌های رفاهی و حمایتی، مانند کارت غذا و کمک‌هزینه جهانی کودک، منجر به فشار بیشتر بر این قشر شده است.

بیکاری و کاهش درآمد

از دست دادن شغل: اصلاحات شامل کاهش نیروی کار دولتی و خصوصی‌سازی بوده که باعث بیکاری گسترده شده است. این مسئله به خصوص برای کارگران کم‌مهارت و کسانی که به شغل‌های دولتی وابسته بودند، تأثیرات منفی داشته است.

کاهش درآمد واقعی: با افزایش تورم در ابتدا و سپس کاهش ارزش پزو، قدرت خرید افراد کاهش یافته است. حتی با وجود کاهش نرخ تورم، درآمدهای ثابت مانند حقوق بازنشستگی به اندازه کافی به روز نشده‌اند تا با افزایش هزینه‌ها مطابقت یابند.

افزایش عدم امنیت غذایی

تغذیه: با افزایش قیمت‌ها و کاهش حمایت‌های غذایی، عدم امنیت غذایی در میان فقرا بیشتر شده است. این می‌تواند به سوءتغذیه و مشکلات سلامتی بلندمدت منجر شود.

تأثیرات اجتماعی و روانی

نارضایتی و اعتراضات: افزایش فقر و کاهش حمایت‌های اجتماعی به نارضایتی عمومی و اعتراضات گسترده منجر شده است. این وضعیت نه تنها فشار اقتصادی بلکه فشار روانی و اجتماعی بر قشرهای آسیب‌پذیر وارد کرده است.

جمع‌بندی

اصلاحات اقتصادی میلی، با هدف بهبود شاخص‌های کلان اقتصادی، برای فقرا تبعات منفی بسیاری داشته است. این اقدامات، با وجود کاهش تورم، موجب افزایش فقر، بیکاری، کاهش دسترسی به خدمات اجتماعی و افزایش عدم امنیت غذایی شده‌اند. در حالی که برخی از این اصلاحات ممکن است در بلندمدت به تثبیت اقتصادی کمک کنند، تأثیرات کوتاه‌مدت آن بر زندگی فقرا بسیار شدید و منفی بوده است. بنابرین در ایران نیز جراحی‌هایی اقتصادی باید پیوست اجتماعی و عدالت داشته باشد تا اثرات اجتماعی آن‌مدیریت شود.

انتهای پیام