به گزارش جهان اقتصاد به نقل از تیتر ۲۰، انرژی و تامین آن پاشنه آشیل توسعه صنعت فولاد کشور محسوب می شود. درواقع در اختیار داشتن دومین منابع گازی جهان باعث شد تا توسعه در صنایعی ای همچون فولاد در دستور کار قرار بگیرد. این در حالی است که بیش از 90 درصد تکنولوژی تولید فولاد ایران احیای مستقیم و وابسته به تامین برق و گاز است. به همین دلیل انرژی را باید مواد اولیه توسعه این صنعت تلقی کرد.

با وجود چنین ظرفیت هایی در کنار پتانسیل های معدنی، تولید 55 میلیون تن فولاد در چشم انداز 1404 و همچنین تکمیل زنجیره ارزش در واحدهای معدنی تدوین و به بخش معدن و صنایع معدنی کشور ابلاغ شد. براساس این تصمیم شرکت های معدنی نیز وارد عرصه فولادسازی شدند تا علاوه بر تحقق این چشم انداز، میزان ارزش افزوده خود را هم افزایش دهند.

اما در چند سال اخیر کمبودها در حوزه انرژی دامن گیر فولادی ها شده است و روند توسعه را کمی کند کرده است. بسیاری از شرکت های معدنی و صنعتی و فولادی برای تامین نیاز خود وارد سرمایه گذاری در حوزه انرژی و احداث نیروگاه شده اند تا بتوانند نیاز برقی خود را تامین کنند.

کمبود برق در تابستان و گاز در زمستان عملا صنعت فولاد را به صنعتی فصلی تبدیل کرده که حاشیه سود آن را تحت تاثیر قرار داده است.

در این میان شرکت معدنی و صنعتی گل گهر به عنوان بزرگترین تولیدکننده کنسانتره و گندله کشور که سهمی بیش از 30 درصد در زنجیره تامین دارد، برای تحقق اهداف خود در حوزه تامین انرژی نیز سرمایه گذاری کرده است.

استراتژی توسعه 1410 گل گهر نشان می دهد که این مجموعه توسعه ای همه جانبه در تمامی بخش های دخیل در تولید را در دستور کار دارد تا به یکی از قطب های اصلی فولادی کشور تبدیل شود. یکی از محورهای اصلی این استراتژی توسعه زیرساخت های انرژی است.

سهم انرژی در قیمت فولاد و روند افزایشی آن، در کنار محدودیت‌ های تامین برق در تابستان و گاز در زمستان و بحران دایمی آب ، تاکید دارد که باید در توسعه زیرساخت ‌های انرژی بیش از پیش ورود داشت و مدیریت مصرف انرژی را جدی‌تر از گذشته دنبال کنیم.

قیمت انرژی صنایع فولادی نیز در مسیر آزادسازی است. افزایش قیمت حامل‌های انرژی در حالی صورت می‌گیرد که به احتمال بسیار قیمت فولاد تغییری نخواهد کرد و حتی برخی پیش‌بینی‌ها از کاهش قیمت جهانی فولاد خبر می‌دهد. بنابراین باید برای حفظ سوددهی از یک‌سو بر مدیریت مصرف انرژی و حرکت به سمت فناوری‌های بهره‌ورتر تولید فولاد گام بردارد و از سوی دیگر برای تامین پایدار منابع انرژی چاره‌ای بیندیشد.

بر همین اساس گل گهر با اجرای پروژه شیرین‌سازی آب در خلیج‌فارس و انتقال آن به سیرجان، در بخش تامین آب با مشکل حادی روبرو نیست، اما برق و گاز موضوع دیگر استراتژیک زنجیره فولاد و به تبع آن گل گهر است.

حال عملکرد گل گهر نشان می دهد این مجموعه اقدامات ارزنده ای در زمینه تامین انرژی داشته است و این موضوع می تواند رفته رفته در سال های پیش رو اثر گذاری کمبود برق در تابستان را برای این واحد تولیدی کاهش دهد.

 یکی از اقدامات مهم این مجموعه در حوزه برق، بهره برداری از نیروگاه «گهران» با ظرفیت نامی 183 مگاوات و اتصال به شبکه سراسری سنکرون است. درواقع این پروژه به زودی به شبکه سراسری متصل می شود که اقدامی مهم در راستای رفع ناترازی انرژی خواهد بود.

این پروژه در بلوک دوم مجتمع نیروگاهی گهران سیرجان در قالب قرارداد BOT به عهده شرکت های مدیریت انرژی امید تابان هور و گروه مپنا است. درواقع گل گهر با همکاری شرکت گهرانرژی سیرجان که سهامدار اصلی آن گل گهر است می تواند یکی از بازوهای اجرایی این مجموعه در تامین انرژی محسوب شود. زیرا این مجموعه علاوه بر تکمیل واحد بخار بلوک دوم مجتمع نیروگاهی گهران، پروژه های احداث ۶۰ مگاوات نیروگاه خورشیدی و بلوک سوم نیروگاه سیکل ترکیبی با ظرفیت 546 مگاوات را در دستور کار خود قرار داده است.

در واقع شرکت معدنی و صنعتی گل گهر در تلاش است تا بحران انرژی را مدیریت و آن را برطرف کند.