به گزارش رکنا، خداوند در سوره ی احقاف آیات بیست و نه تا سی و دوم می فرماید: « وَ اِذ صَرَفنا اِلَیکَ نَفَراً مِنَ الجِنِّ یَستَمِعُونَ القُرآنَ فَلَمّا حَضَرُوهُ قالُوا اَنصِبُوا فَلَمّا قُضِیَ وَلَّوا اِلی قَومِهِم مُنذَرین »  

به یاد آر آن وقت ای مصطفی                    که از جنّیان چند تن را خدا

فرستاد سویت که سازند گوش                 دمی لب ببندند از هر خروش 

چو پایان رسید آن سخن و آن کلام           بگشتند مؤمن به قرآن تمام 

سپس بازگشتند به قوم خویش                که خود راه تبلیغ گیرند پیش 

« قالُوا یا قَومَنا اِنّا سَمِعنا کِتاباً اُنزِلَ مِن بَعدِ مُوسی مُصدِّقاً لِمّا بَینَ یَدَیهِ یَهدی اِلی الحَقِّ وَ اِلی طَریقٍ مُستَقیم  »  

بکردند بر قوم خود این خطاب                      شنیدیم آیات قرآن کتاب 

که از بعد موسی بیامد فرود                        ولی گوش ما این حقیقت شنود 

که تصدیق می کرد به راستی                      هم انجیل و تورات بی کاستی 

همی کرد دعوت به حق و به راست             به راه درستی که راه خداست  

« یا قَومَنا اَجِیبُوا داعِیَ اللهِ وَ آمَنُوا بِهِ یَغفِرلَکُم مِن ذُنُوبِکُم وَ یُجِرکُم مِن عَذابٍ اَلیمٍ »  

پس ای جنّیان این زمان هم شما                     اجابت نمائید یکتا خدا 

بیارید ایمان به پروردگار                                 که بخشد گناهانتان کردگار 

نگهبانتان می شود آن علیم                            زسوی عذابی که باشد الیم 

« وَ مَن لا یَجِبُ داعِیَ اللهِ فَلَیسَ بِمُعجِزٍ فِی الاَرضِ وَ لَیسَ لَهُ مِن دُونِهِ اَولیاءَ اُولئِکَ فی ضَلالٍ مُبینٍ »  

هر آن کس که بر حق کلام رسول                نخواهد اجابت کند یا قبول 

نه دارند روی زمین آن توان                        که عاجز نمایند رب جهان 

ندارند یاری که روز شمار                            شود یارشان نزد پروردگار 

چون باور ندارند یزدان و دین                      فتادند اندر ظلالی مبین 

آفرینش جنّ 

قرآن تا حدودی پرده از اسرار جهان جنّ بر می دارد و تصریح به وجود جنّ می کند که در سوره ی الرّحمن آیات چهارده و پانزدهم  می فرماید : « خَلَقَ الاِنسانَ مِن صَلصالٍ کَالفَخّار ، وَ خَلَقَ الجانَّ مِن مارجٍ مِن نارٍ »  

خدا آدمی را از صلصال خاک                  چنین آفریده است زیبا و پاک 

ولی جنّیان را چو می آفرید                  زیک شعله آتش بکردی پدید 

در سوره ی حجر آیات بیست و شش و بیست و هفتم می خوانیم : 

« وَ لَقَد خَلَقنَا الاِنسانَ مِن صَلصالٍ مِن حَمَاءٍ مَسنُونٍ  / وَالجانَّ خَلَقناهُ مِن قَبلُ مِن نارِ السَّمُومِ  »  

همانا از آن گل که خشکیده بود               به انسان بدادیم جان و وجود 

به ناری فروزان بگداختیم                       از او پیشتر جنّیان ساختیم 

در سوره ی اعراف آیه دوازدهم ، از قول ابلیس می خوانیم : 

« قالَ اَنَا خَیرٌ مِنهُ خَلَقتَنی مِن نارٍ وَ خَلَقتَهُ مِن طینٍ »  

بگفتا که من زآدمی برترم                     چگونه بر او سجده ای آورم 

که من را زآتش بکردی درست              بشر را تیره گل نرم و سست