در حالیکه با انتخاب محسن پاک نژاد به عنوان وزیر نفت و به تبع آن انتخاب معاونان وی، بارقه ای از امید در دل فعالان صنعت نفت ایجاد شده بود که این صنعت استراتژیک بار دیگر به ریل اصلی خود بازگشته، حالا خبرهایی در مورد انتصاب برخی گزینه ها در شرکتهای تابعه شرکت ملی نفت ایران نگران کننده و هشداردهنده است.

از یک سو جان گرفتن تفکرات قدیمی و سنتی، موجب به حاشیه رانده شدن توسعه در صنعت نفت خواهد شد و این درحالیست که پاک نژاد را در وزارت نفت به عنوان حامی تفکر توسعه گرا می شناسیم.

از سوی دیگر شایعه انتخاب برخی مدیرانی که سوابق ضد توسعه و همچنین حراستی دارند یادآور دورانی از دولت گذشته است که از وزارت نفت انتقاد می شد که چرا مدیرانی را در صدر امور قرار می دهد که فاقد سوابق فنی و تخصصی هستند یا سوابق حراستی آنها بر سوابق فنی آنها غلبه دارد.

مصداق بارز این افراد، حمید دریس و همایون کاظمینی، دو گزینه مطرح شده برای تصدی مسئولیت شرکت مناطق نفتخیز جنوب و شرکت مهندسی و توسعه نفت هستند. دو شرکت بسیار تاثیرگذار که نقش مهم و استراتژیکی در پیشبرد پروژه های صنعت نفت و افزایش تولید نفت دارند.

اما انتخاب حمید دریس که به ضدیت با تفکرات توسعه گرا در صنعت نفت شهرت دارد برای مسئولیت مهمی همچون مدیریت شرکت مناطق نفتخیز جنوب که سهم عمده تولید نفت کشور را در اختیار دارد بسیار نگران کننده است.

با انتخاب او که در زمره مدیران مخزن گرای جنوب شناخته می شود صرفا باید در انتظار پیشبرد امور به روال فعلی و تعطیل شدن روند توسعه صنعت نفت و به بایگانی سپرده شدن هدف افزایش کمی تولید نفت در کشور باشیم.

همچنین انتخاب احتمالی همایون کاظمینی به عنوان مدیرعامل شرکت مهندسی و توسعه نفت (متن) که بازوی مهم شرکت ملی نفت در توسعه میادین نفتی بویژه در غرب کارون محسوب می شود نگرانی در مورد توسعه این میادین را که همین حالا هم با موانع فراوانی مواجه هستند افزایش می دهد.

همایون کاظمینی فاقد تخصص و تجربه موردنیاز فنی برای تصدی این مسئولیت است و به دلیل فعالیت طولانی در بخش حراست، به عنوان مدیری حراستی و غیرفنی شناخته می شود. آیا با چنین انتخابهایی برنامه افزایش ۴۰۰ هزار بشکه ای نفت طی یک سال که توسط وزیر نفت اعلام شده بود، محقق می شود؟

 


انتخاب احتمالی این افراد که نمی دانیم آقای پاک نژاد از آنها اطلاع دارند یا خیر، نه تنها نقش مانع و سرعت گیر را در برنامه های توسعه ای وزیر نفت ایفا می کند بلکه می تواند برنامه های رفع ناترازی را هم در کشور به حاشیه رانده و افزایش تولید نفت را در کوتاه مدت عملا منتفی سازد که نه فقط برای صنعت نفت به عنوان پیشران اقتصادی کشور، بلکه برای اقتصاد کشور که برای افزایش رشد اقتصادی و رونق، نیازمند افزایش تولید نفت و گاز است بسیار زیان بار است.

امید که با تجدیدنظر در این انتصابات احتمالی، شاهد تداوم محوریت تفکر توسعه گرا در صنعت نفت باشیم.

source

توسط ecokhabari.ir