به گزارش ایسنا، در یادداشت آرمان بیات – رئیس شورای سیاستگذاری صنعت هوانوردی و فرودگاهی ستاد انتخاباتی دکتر پزشکیان – آمده است: 

“صنعت هوانوردی و فرودگاهی از جمله صنایع پیشران راهبردی در قدرت نرم جوامع امروزی و مسبب بستر توسعه پایدار به ویژه اقتصادی به دلیل اهمیت شاخص زمان و سرعت است که در ایرانِ ما مورد بی مهری داخلی و بین المللی قرار گرفته و احوالات ناخوشی را می گذراند که ناشی از تفکر و نگرش سیاسی بر پیکره تخصصی است.

بی توجهی به وحدت، همبستگی و دفع ظرفیت های کارشناسی برای برتری جویی شخصی یا جناحی از دیگر عوامل بازدارنده در تحول، بالندگی و تبلور است که ریشه آن در منفعت، منیت، خودستایی، جناحی نگری، سیاست ورزی و کوته بینی است که می تواند منتج به حکمرانی انحصار، فساد و از دست رفتن فرصت ها گردد و مردم نیز تاوان آن را بپردازند.

اراده، آگاهی و شناخت، احترام به عقاید نظری، دوری از منیت و خود دانا پنداری و منفعت طلبی فردی و توجه به تحول خواهی صادقانه و عادلانه، مشروط به وحدت و همبستگی و تقویت روح همگرایی، عبور از بحران را امکان پذیر می کند.

فساد محدود به انحرافات مالی و اقتصادی نیست که به نظر نگارنده، هوانوردی ایران در تمامی جوانب اخلاقی، انسانی، سازمانی، عدالت، شفافیت، شخصیت و رفتار دچار انحطاط شده است که نتیجه آن حاکمیت قدرت و نه حاکمیت قانون، حکمرانی فردی و نه حکمرانی سازمانی و کارشناسی، نارواگری و نه عدالت و شفافیت است و نهایتاً محصولی را به عنوان خدمات پروازی، ارائه می کند که عاری از کیفیت در شان نام ایران و ایرانیان است. اگرچه نمی توان از وجدان متخصصین میانی برای حفظ استانداردها تحت شرایطی سخت، طاقت فرسا و ناعادلانه شغلی، چشم پوشی نمود که عمیقاً قابل تقدیر است.

آبروی ایران اسلامی در رفتار مبتنی بر تکریم است که تکریم به کرامت انسانی در دو بُعد درون سازمانی و برون سازمانی، تبلور متحولانه را به همراه خواهد داشت که از آن دور شده ایم.

تکریم به کرامت انسانی و سازمانی، عدالت، شفافیت، صداقت، صلاحیت، قابلیت، امنیت، حفاظت، انسانیت و انصاف را به همراه دارد که برای آینده صنعت هوانوردی ایران، امری ضروری است و لذا مدیران آینده باید بر این اساس گزینش شوند.

اما روی دیگر داستان ضرورت جوان سازی در حکمرانی دولتی، تخصص گرایی و توجه به تجارب کاربردی است. نکته ای در تحقق این ضرورت نهفته است که بی توجهی به آن، تشدید چالش های صدراالاشاره را به همراه خواهد داشت که لازم است مد نظر قرار بگیرد.

همواره گویند که جوانان باید وارد عرصه مدیریت شوند که این نگاه، اگرچه درست و منطقی است؛ اما اگر به عمق، ابعاد و زمان آن توجه نشود، فریبنده، آسیب زا و در مسیر بدخواهان ایران اسلامی ما است و نسل سوخته ای از مدیران جوان را به یادگار خواهد داشت.

مدیران جوانی که در فرآیند انتقال تجارب نسلی قرار نگرفته و در زیست بوم حکمرانی دولتی رشد نکرده اند؛ اگر وارد صحنه تصدی و مدیریتی گردند و از آنجا که تعلق خاطری به دولت ندارند، ممکن است فرصت بدست آمده در کرسی مدیریت را یک بزنگاه بپندارند تا از آن برای اهدافی خاص استفاده ببرند که سرآغاز نارواگری و انحطاط مدیریتی است و عقده گشایی، تسویه گرایی و توجه به قرابت و دوستی در انتصابات، بهترین عملکرد چنین تفکراتی محسوب می گردد.

از طرفی عدم آشنایی با نظام حکمرانی دولتی، مقررات حاکمیتی و فرآیندهای جاری و بی تجربگی آمیخته با غرور و منیت های فردی، منجر به خطا در تصمیمات خواهد شد که ضمن آسیب به خود و دستگاه تحت مدیریت خود در این احوالات کشور، پرونده های بی شماری را در دستگاه های نظارتی مفتوح ساخته و حجم کار را برای آن عزیزان دوچندان می کند و آینده فرد را نیز به آتش می کشد.

اما جوانگرایی بحث دیگری است که برای تحول و توسعه، امری ضروری است و رُکن اساسی آن تلفیق مجرب و جوان در یک فرآیند زمانی با هدف رشد علمی و کاربردی است که در مدیریت دانش نهفته و گام اول آن توجه به شاخص کاهش میانگین سنی مجموع کارشناسان و مدیران دستگاه است.

انرژی و خلاقیت نیروی جوان از یک سو و دانش و پُختگی نیروهای با تجربه از سوی دیگر، دو بال پرواز و رشد و تعالی نظام های مدیریتی و تصمیم گیری است که برای تقابل با بحران های جاری به ویژه در عرصه صنعت هوانوردی و فرودگاهی تحریم شده داخلی و بین المللی، ضرورت دارد.

تبیین فرهنگی انتقال تجارب مدیریتی با پایش علمی و مطالعات تطبیقی سایر تجارب در عرصه بین المللی و توجه به استعدادهای مدیریتی یا مهارت های اکتسابی در یک دوره گذار چهار ساله، نسلی جدید از مدیران مدبر، فهیم، حرفه ای و با مهارت های سه گانه مدیریتی را برای آینده کشور به یادگار خواهد گذاشت که طی این مسیر، تحقق کیفی و نه کمی منویات مقام معظم رهبری است.

لذا صنعت هوانوردی مظلوم ایرانِ ما، در حد کفایت جانی در پیکر ندارد که با آزمون و خطاء به دنبال عبور از بحران باشد. علاوه بر آن توجه به اندیشکده جهت تولید فکر، راهبرد و برنامه، از جمله بایدها در نظام مدیریتی ایران است که یک مدیر به دلایلی چون حجم مسائل انباشت شده، عدم استقرار فرآیند تسهیل گر، شفاف و عادلانه و عدم مدیریت میان بخشی، دچار روزمرگی شده که فرصت تفکر برای پیاده سازی استراتژی و سیاست های راهبردی برای تغییر و تحول را سلب میکند.

به صورت خاص در نهاد حاکمیتی و نظارتی هوانوردی کشور که راهبر استراتژیک توسعه و تحول است، تفکر و شخصیت مقام عالی آن باید سرشار از تجربه و رشد یافته در زیست بوم حکمرانی دولتی، آشنا به قوانین حاکمیتی، دارای مهارت های ادراکی و انسانی، بدون وابستگی به متصدیان هوانوردی و شرکت های هواپیمایی برای پیش گیری از تعارض منافع، با روحیات مدیریتی و نه ریاستی جهت پیشگیری از دخالت جای نظارت و با هدف استقلال حکمرانی و توسعه اقتدار حاکمیت سازمانی برای حسن اجرای مقررات، باشد. شاخص هایی که برای تصدی ریاست سازمان هواپیمایی کشوری به عنوان یک نهاد حاکمیتی به صورت خاص، ضروری و علاوه بر آن شخصیت فرد متصدی نیز باید دارای صداقت، عدالت، سلامت، حذاقت، سنجیدگی، فهمیدگی، کمال و دور اندیشی راهبردی باشد که فقدان آن در سنوات گذشته، حاکمیت هوانوردی ایران را رنجانده است. شخصیتی که ممکن است در شرایط حاضر برای تمامی ابعاد یک شخصیت جوان، دیده نشود و لذا صرفاً جوان بودن یک مدیر ارشد، برای تحقق برنامه ها و سیاست های کلان کشور، کافی نیست. از طرفی رئیس این نهاد حکمرانی و نظارتی، همواره از شرکت های هواپیمایی به این منصب می رسیدند که خود ضمن تعارض آشکار منافع، از جمله دلایل بروز چالش های فعلی است.

در سایر دستگاه های مرتبط با صنعت هوانوردی و فرودگاهی که همگی از جمله تصدی گران هستند نیز چنین است که با استقرار  عقلانیت و تجربه در نهاد حاکمیت هوانوردی، این تصدی گران تحت راهبری و نظارت قابل اطمینان فعالیت خواهند نمود و حال با رعایت شرط توجه و درک جایگاه هیات مدیره شرکت ها به عنوان راهبر فکری و اجرایی که باید تلفیقی از تجربه مجربین و علم و جسارت جوانان ترکیب بندی شوند، می توان از جوانان متخصص، تحت استخدام دولت، رشد یافته در زیست بوم نظام دولتی، آشنا به مقررات حاکمیتی و ساختار دستگاه مطبوع و دارای مهارت های سه گانه مدیریتی به ویژه انسانی و ادراکی و مسلط به مبانی بنگاه داری، در مقام عالی اجرایی دستگاه ها استفاده نمود.

در دولت دکتر پزشکیان امید دارم تا تجربه مدیران جوان سال، میان سال و بزرگ سال که بدون تخصص کافی و با رایزنی سیاسی یا رفاقت گرایی یا بدون هرگونه رابطه استخدامی بلند مدت و بدون هرگونه تجربه پیشین مدیریتی در سطوح پایین دستی، بر کرسی مقام عالی تکیه زدند، تکرار نشود که ضمن تصمیم گیری برای حفاظت از منافع فردی یا حزبی، موجب اشاعه تعارض منافع، ترک فعل گسترده، تحکیم حاکمیت فردی و چشم پوشی در اجرای قانون برای دوستان و تیغ کشی برای غریبان شدند و صنعت هوانوردی و فرودگاهی ایران را بیش از پیش دچار انحراف و تحریم داخلی نموده اند و همواره با ابزار تبلیغاتی گسترده و بزرگ نمایی در عملکرد که وظیفه ذاتی آنها است، به دنبال فریب افکار هستند.

تحقق این نظریه بی شک هوای تازه نیست که هوای پاک برای پرواز است تا شاید در راه تحول و توسعه صنعت هوانوردی و فرودگاهی گام برداشته شود.

تحقق تکریم به کرامت انسانی که عدالت، شفافیت، انسانیت، صلاحیت و قابلیت برای کیفیت مفهوم آن است، عزت بیش از پیش ایران اسلامی را به همراه خواهد داشت.

امید دارم تا روزی را صنعت هوانوردی و فرودگاهی شاهد باشیم که ملت عزیز ایران، تاوان تفکر و شخصیت اشتباه که حافظ منافع خود، رفقا، جریان ها و هزاردستان هستند را نپردازند و منافع ملی ایران، حقانیت جمهوری اسلامی و مردم را در نگرش عملی خود بیشتر از همیشه مد نظر قرار دهند”.

انتهای پیام

انتهای پیام