«همکاران و هم‌قطاران عزیزم

حیات و بقای صنعت نفت ایران که سال‌های متمادی در شرایط ملتهب تحریم و جنگ اقتصادی، موجب آرامش و امنیت اقتصادی برای ایران و ایرانی بوده، مدیون تلاش و جانفشانی غیرتمندانه و صبوری شکوهمند کارکنان رشید امروز، بازنشستگان و موسپیدکرده‌های این صنعت است.

شما کارکنان ستادی و عملیاتی صنعت نفت، یکی از وسیع‌ترین شبکه‌های اکتشاف، تولید، توسعه، پالایش، ذخیره‌سازی، انتقال، صادرات، توزیع و نظارت نفت، گاز و فرآورده در جهان را همچون فرزندی که در بالیدن آن نقش داشته‌اید نگریسته، نسبت به تک تک اجزای آن تعصب دارید و برای آینده‌اش دل می‌سوزانید و به روزهای بهتر آن امید دارید.

این شما بودید که در سخت‌ترین روزها، تأسیسات و تجهیزات این صنعت را سرپا نگه داشتید، تولید را با همه مشکلاتش حفظ کردید و در صیانت از ثروت ملی ایرانیان از جان مایه گذاشتید. اعتقاد دارم که سرمایه حقیقی و عامل عزت صنعت نفت هستید و تا هستید این صنعت برای ایران مایه مباهات است. حالا بیش از گذشته بر همان اعتقاد پای می‌فشارم.

در روزهای اخیر که با حسن نظر رئیس‌جمهور و اعتماد وکلای مردم، مسئولیت وزارت نفت به‌عهده‌ام قرار گرفته بیش از هر موضوعی، مسئله دغدغه‌های کارکنان در ذهنم طوفانی برپا کرده است.

من که با افتخار ۲۷ سال همکار و همراهتان بوده‌ام، در این صنعت کار کرده و با شما و در کنار شما زندگی کرده‌ام، با جزئیات بسیار دقیق از مشکلات معیشتی، اداری و رفاهی‌تان، از کاستی‌های قدیمی و تازه، از نواقص موجود در ساختارها و نیز از رویکردها، رویه‌ها و تفسیرهایی که به مشکلات دامن زده است و بالتبع بر سفره شما و خانواده‌تان تأثیر گذاشته، و از بی‌مهری‌ها و غفلت‌هایی که در گذشته بنا به هر دلیل و با هر توجیه و تفسیری رخ داده است، اطلاع دارم.

من افتخار می‌کنم که بخشی از خانواده نفت بوده و هستم و از جنس مشکل‌ها، از دلایل وقوع آن و از پیامدها و نتایجش آگاهم. اما اینک که فرصتی برای خدمت فراهم شده با توکل به خدا و همراهی شما، و دست در دست هم به سوی رفع و حل مشکل‌ها حرکت خواهیم کرد.

همکاران عزیزم از همان ساعتی که نمایندگان مجلس شورای اسلامی با رأی اعتماد، امانت وزارت نفت را به‌عهده من گذاشتند، در ساختمان مرکزی وزارت نفت نماینده‌ای دارید به نام محسن پاک‌نژاد. این برادر و نماینده شما، تا زمانی که در این مسئولیت حضور دارد متعهد می‌شود در حد توانش در استیفای حقوق حقه و در احقاق مطالباتتان لحظه‌ای آرام ننشیند.

من خود را مکلف می‌دانم که با حمایت و پشتیبانی شما و به اتکای اراده‌ای که همدلی و صبوری شما زمینه‌ساز آن است؛ تا سرحد امکان همه ظرفیت‌های قانونی وزارت نفت را برای بهبود وضع شغلی، معیشتی، رفاهی، ایمنی و رفع مشکلات به کار گیرم. قول می‌دهم تا منتهای درجه توانایی‌ام، صدای رسای شما در ارکان تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری کشور باشم و به نمایندگی شما از حقتان در نهادها و مجامع کشور دفاع کنم.

من تافته جدابافته یا عضوی تازه وارد به این صنعت نیستم، وزیر نفت ایران یکی از جنس شماست. پس تلاش برای رفع و حل مشکلات نیروی انسانی نه اقدامی فوق‌العاده که تکلیف بدیهی و وظیفه حتمی من است. در این راه یاری‌ام کنید چرا که در این مسیر بی‌حمایت شما قدم از قدم نمی‌توان برداشت.»