بسمه تعالی
جناب آقای دکتر پاک نژاد
وزیر محترم نفت در دولت چهاردهم
درد و دل فرزندان مغضوب فعلی صنعت نفت و مدیران دلسرد فردا
ما کارکنان آزمون ۹۲ گویی عادت داریم به مانند سنگ زیرین آسیاب همیشه تحت فشار به خواسته های بحق خود برسیم و زمانی که رسیدیم دیگر نه نایی برای ادامه داشته باشیم و نه امیدی به آینده.
از کجا و از چه بگوییم؟
از اواخر دوران احمدی نژاد که با هزار امید و آرزو و در اوج جوانی در آزمون منحوس ۹۲ شرکت کرده و گوئی به زعم خود در بهشت به روی ما باز شده و دست تقدیر مارا گلچین کرده تا در وزارت نفت آینده ای روشن برای خود و خانواده رقم بزنیم، یا از دوران روحانی و شیخ الوزرای آن جناب زنگنه که تمام امید و آرزوی ما را یک شبه به باد فنا داد.
به یکباره همگی پیر شدیم.…
پس از دوسال اعتراضات و تحصن ها و خون دل خوردن های بسیار ۲۶۰۰ نفر از ما توانستند حق خود را به زور از چنگال شیخ پیر بگیرند، اما چه سود..…
بگذارید از آن بگوییم که آن شیخ پیر چه بر سر ما آورد که وزارت نفت به قبل و بعد از آزمون ۹۲ تقسیم شد.
-افزایش سن بازنشستگی از ۶۰ به ۶۵ سال
-افزایش دوران پیمان به ۳ سال و ۵ سال(تنها برای پذیرفته شدگان آزمون ۹۲)
-عدم اصلاح جدول حقوق بدو استخدام
-اپریزال های D برای دوران پیمان(تنها برای پذیرفته شدگان آزمون ۹۲)
-عدم اجرای ماده ده برای پذیرفته شدگان آزمون ۹۲
-افزایش مالیات ها
-قبولی حداقلی سوابق قبل از استخدام
-عدم رعایت بند واو ماده ۴۴ قانون برنامه پنجم توسعه در مورد فرزندان ایثارگران
-سمت های کف سازمانی
و بسیاری موارد دیگر…
حال که دوران جوانی خود را با سختی سپری کرده و به نیمه راه رسیده ایم، در این میانسالی هیچ انگیزه و نشاطی برای ادامه راه نداریم.
اوف به حال وزارت نفتی که مدیران آینده خود را اینچنین سرخورده کرده است.
در نهایت از شما دکتر پاک نژاد عزیز، که سکان دار کشتی درهم شکسته وزارت نفت شده اید تقاضامندیم، ما فرزندان نفت را دریابید و اجازه دهید چراغ آینده نفت همچنان روشن باقی بماند، و این کشتی با پشتکار ما، در این دریای مواج به سرمنزل موعود برسد.
امیدواریم صدای ما بی صدایان باشید.
با تشکر
پرسنل آزمون ۹۲
source