آفتابگردان یکی از چهار گروه عمده گیاهان روغنی است که از نظر سطح زیر کشت و تولید پس از سویا، کلزا و بادام زمینی قرار دارد. این گیاه تا حدودی به خشکی تحمل دارد و ارقام مشابه را می‌توان در طیف وسیعی از شرایط آب و هوایی کشت کرد. ویژگی‌های مختلف مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی در تطبیق‌پذیری وسیع آن دخالت دارند.
حسین باباخانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: عمده سطح زیر کشت آفتابگردان آجیلی در روستاهای بخش مرکزی و در منطقه کویری کاشان است و متوسط عملکرد مزارع آفتابگردان چهار تُن در هکتار است.
وی تأکید کرد: رقم آفتابگردان کشت شده در شهرستان کاشان، رقم بومی سفید است و به واسطه شرایط آب و هوای منطقه از طعم و مزه خاصی برخوردار بوده و طرفداران زیادی دارد.
رئیس اداره زراعت مدیریت جهاد کشاورزی کاشان تصریح کرد: آفتابگردان به صورت کشت مخلوط با پنبه و ذرت است که زمان کاشت محصول در مناطق مرکزی کاشان با آب و هوای کویری در مردادماه بوده و برداشت آن از هفته آخر مهر آغاز و تا پایان آبان ماه ادامه دارد.
باباخانی با اشاره به تغییر الگوی کشت در منطقه کاشان گفت: آفتابگردان در زمره محصولات تابستانه و نسبتاً کم آب بر است که با برنامه‌ریزی مناسب و طراحی الگوی کشت با توجه به شرایط کم‌آبی در هر منطقه ترویج می‌شود.
وی گفت: افزود: کشت مخلوط، کشت دو یا چند محصول زراعی در مجاورت یکدیگر است که در برخی مناطق از دیرباز رایج بوده است و یکی از راه‌هایی است که می‌تواند ما را به تحقق کشاورزی پایدار و تأمین مواد غذایی با حفظ محیط زیست طبیعی نزدیک کند.
رئیس اداره زراعت مدیریت جهاد کشاورزی کاشان، اظهار کرد: کشت گیاهان آفتابگردان، پنبه و ذرت یکی از مدل‌هایی است که به صورت مخلوط در منطقه کاشان انجام می‌شود و به تجربه دیده شده است که عملکرد، کارایی مصرف نور و استفاده از منابع در کشت مخلوط بیشتر از کشت خالص محصول است.
انتهای پیام